Tamino - Sahar (Waardering Muziekwereld) 8½
Vijf jaar geleden maakte Vlaanderen voor het eerst kennis met de stem van Tamino-Amir Moharam Fouad. Die vloog loepzuiver en overgevoelig de hoogte in tijdens Habibi, een gevoelige ode aan zijn eenzaamheid. Nog altijd is de inmiddels 25-jarige Tamino een groot deel van zijn leven een soort kluizenaar. Hoewel hij sinds 2017 op steeds grotere podia de wereld liet ontdekken hoe mooi zijn liedjes (waarin Europese en Arabische tradities met elkaar worden verbonden) zijn, ontstaan ze grotendeels in afzondering.
Op Sahar laat de Antwerpse kleinzoon van de Egyptische zanger/acteur Moharam Fouad op een moderne manier horen hoe zijn wereld er vlak voor zonsopgang vanuit zijn kamer in zijn gedachten uitziet. Met gevoel voor traditie, maar zichzelf ook nog altijd oprecht verbazend over de vele mysteries die hij tegenkomt op zoek naar zichzelf, geluk, de liefde, troost en verlangen. Dat worden steeds opnieuw gênant eerlijke, intieme liedjes, te delen met heel veel anderen, want dat blijft het tegenstrijdige aan songs de wereld insturen die je feitelijk alleen vanuit jezelf en voor jezelf schrijft.
Tamino bespeelt veel instrumenten zelf, maar krijgt hulp van co-producers Pieterjan Maertens en Jo Francken, en een keur aan muzikanten die zichzelf wegcijferden. De arrangementen van al die prachtige strijkers, maar ook dat basspel van Colin Greenwood (Radiohead) – ze zijn ondergeschikt aan de woorden en stem van die van nature zo verlegen Tamino. Alleen in Sunflower smelt zijn stem even samen met die vrouwelijke wereldster die België rijk is: Angèle. Verder droomt Tamino zachtjes verder om zijn leven te leven zonder in angst te hoeven omkijken en probeert hij bewust niet al te veel ervan te begrijpen. Dat dromen en denken leverde alvast een prachtige soundtrack op. Ontwaak met hem mee.
Recensent: Willem Jongeneelen
Bron: www.oor.nl
Direct link: Recensie: Tamino - Sahar (album) | OOR
Gepubliceerd op Muziekwereld: 25 oktober 2022