Stephanie Kirkham - That girl **½           

Terwijl veel beginnende artiesten vruchteloos naar een lucratief platencontract hengelen, hebben anderen alle geluk van de wereld. Tot deze laatste categorie behoort Stephanie Kirkham die na haar studies aan de kunstacademie bijkluste als etaleuse, uiteindelijk in de bloemenwinkel van haar moeder kwam te staan en tussendoor ook nog tijd vond om te schilderen en songs te schrijven. Een demo van de Britse artieste werd opgepikt door de A&R-manager van Hut Recordings en korte tijd later had de bevallige blondine al een deal gesloten met platenreus Virgin.

Intussen ligt haar debuutalbum in de winkels, That Girl, en heeft zij met de single ‘Inappropriate’ een eerste commercieel succesje beet. Hoe geliefd deze jongedame uit Preston (aan de Engelse westkust) ook mag zijn bij de radiozenders van 7 tot 77, dit soort zoetgevooisde popliedjes hebben we in het verleden nét een keer teveel gehoord. Kirkham is hopeloos romantisch en daar hebben haar frêle songs niet zelden onder te leiden. Ondanks een flinke scheut teenage angst, klinkt het allemaal iets te braaf en te vlak. Akkoord, Stephanie Kirkham heeft een prima stem (die dicht aanleunt bij Dolores O’Riordan of Kirsty MacColl) en de manier (enkel vergezeld van een akoestische gitaar) waarop ze haar diepste geheimen voor het oog van de wereld gooit, dwingt respect af. Aan frivole ideeën ontbreekt het haar evenmin, maar toch mis ik gedrevenheid en passie.

Het album werd geproduceerd door Ian Stanley, die eerder ook al platen van Tori Amos en Natalie Imbruglia onder handen nam. Van overproductie is dus zeker geen sprake en hiermee staat Stephanie Kirkham mijlenver verwijderd van andere voorgekauwde marketingstunts die dagelijks MTV en TMF teisteren. De zangeres heeft haar eigen route uitgestippeld en ik twijfel er niet aan dat die in de toekomst nog iets moois in petto heeft. Fans van bovenvermelde referenties of, pakweg, Heather Nova, zullen That Girl dan ook vast en zeker op prijs stellen. Geenszins kritiek op Kirkham’s competentie, maar ik wacht liever op het moment dat ze mijn aandacht langer dan een kwartier kan vasthouden. Hoop doet leven!

9 januari 2004