Rayna Kay - Moondust in my hand
****
Rayna Kay had nooit de jeugddroom om een "echte" zangeres en muzikante te worden opgegeven en kocht van een belastingteruggave haar eerste eigen gitaar. Terwijl haar huwelijk op een vervelende wijze op de klippen liep, ging Rayna optreden in een kroegje ergens in Soulard, St. Louis. Daar werd zij "ontdekt" door een zwerver, die tevens getalenteerd muzikant bleek te zijn en de kwaliteiten van haar unieke, pure stem waardeerde. Vervolgens gaat Rayna's bio nog een halve pagina door. Optredens in het theater van Willie Nelson en Merle Haggard in Branson, Missouri, na de sluiting daarvan verbleef ze in een blokhut, eigendom van Willie, in Tennessee en ontmoette daar Kostas, een beroemde naam uit Nashville, die haar ook al aanmoedigde. In 1993 vertrok Kay zelf naar Nashville om een demo op te nemen en te spelen waar ze maar kon, desnoods op straat. Inmiddels is Rayna veertig geworden en zegt: "I'll never lose my dream." Waarom het Rayna niet lukt door te breken is mij volslagen onduidelijk als ik naar het in eigen beheer uitgebrachte album "Moondust In My Hand" luister... Ze heeft inderdaad een bijzondere stem, moeilijk te omschrijven, denk richting Melissa Etheridge/Lucinda Williams. Haar band The Vagrant Saints speelt vakbekwaam een kruising tussen rock en americana. Het titelnummer komt er sterk uit: "But like moondust in the air, his presence stays" en was inspiratie voor het knap getekende hoesje. Sfeervol "When I Roam October" doet aan Rosanne Cash denken en heeft een glansrol voor de saxofoon, met als sluitstuk "Wax And Ashes", waarin vastgesteld wordt: "The only thing that lasts, is love." En ‘of course music too’, Rayna!
17 augustus 2004
Terug naar Hoofdindex