Peter Mulphy - The knuckleball suite (Waardering Muziekwereld) ****½
Een ‘knuckleball’ is bij het honkballen een bal die precies vanaf de vingertoppen van de werper vertrekt. Het gevolg is nachtmerrie voor slagman en achtervanger: een ‘knuckleball’ is volstrekt onberekenbaar en zwabbert alle kanten op. The Knuckleball Suite (Signature Sounds/Munich) is dan ook een perfecte titel voor deze negende cd van Peter Mulvey. Hij is een maatje van Jeffrey Foucault en Kris Delmhorst, maar vooral ook van David Goodrich, met wie hij vaak optreedt en liedjes schrijft, en die verantwoordelijk is voor de smetteloze productie van dit magistrale album. Onberekenbaar inderdaad, want Mulvey beheerst een breed uitwaaierend palet aan stijlen en stemmingen. Van losjes wiegende jazz in Brady Street Stroll tot ingetogen gitaarrock in Old Simon Stimson (luister hier); van een tot op het bot uitgeklede versie van de U2-stamper The Fly tot – misschien wel het prijsnummer – het weergaloze countrywalsje Abilene (The Eisenhower Waltz). Soms dwarrelen de liedjes heen en weer tussen JJ Cale en Steve Earle (Girl in the Hi-Tops), een andere keer bespeuren we een joint venture van Greg Brown en Chris Smither (Lila Blue). En dat Mulvey niet bang is de wereldgeschiedenis naar zijn hand te zetten, horen we in You And Me And The Ten Thousand Things: “Marcus Aurelius and old Lao Tzu/Set sail in a sieve on the ocean blue/Old Samuel Becket and Edvard Munch/Sat down one afternoon to martinis and lunch.” (René Leverink)
Bron: www.altcountry.nl
Waardering Ctrlaltcountry: ****½
Gepubliceerd op Muziekwereld: 17 december 2006