The Kingsbury Manx - The fast rise and fall of the south (waardering Muziekwereld) ****
Ontstaan aan het eind van de vorige eeuw in het Chapel Hill, North Carolina-circuit rondom emorockers Superchunk, is The Kingsbury Manx met The Fast Rise And Fall Of The South (Yep Roc/Sonic Rendezvous) toe aan zijn vierde volwaardige cd, de mini Afternoon Owls niet meegerekend. De band bouwt aan een mooi oeuvre, want zij levert fraaie cd’s af die een ongrijpbare en feeërieke sfeer kennen. De vorige cd, Aztec Discipline, was iets minder van kwaliteit dan de voorgangers, maar met TFRAFOTS is The Kingsbury Manx terug op het oude – lees: hoge – niveau. In prachtige popliedjes, met veel piano en orgel, folk- en countryinvloeden, tovert dit kwartet – bestaande uit vier verlegen studiehoofden – een sprookjesachtige wereld tevoorschijn die de luisteraar meeneemt op zijn zweeftocht. Invloeden zijn er waarneembaar van Built To Spill, Radar Bros., The Beach Boys en zelfs Pink Floyd of Caravan. De liedjes zijn helder en Eric Jorgensens (Wilco) productie is transparant, maar niettemin soms stevig door het strakke drumwerk, zoals de met een climax beloonde prachtsong 10008. De gitaren rinkelen lekker, de bas knort, de drums tikken en de uiterst fraaie toetsenpartijen kleuren de herfstige liedjes donkerrood. Door de – ook nog – mooie samenzang en de zeer verzorgde liedjes kon dit wel eens de beste van The Manx tot nu toe zijn. Een bescheiden doorbraak zou dan ook zeker verdiend zijn.
Bron: www.rootstime,be
Gepubliceerd op Muziekwereld: 27 december 2005