Kiki - Run with me ****
Snel, voor het
helemaal winter wordt, nog gauw een pittig dansplaatje! Mijn Artiest van de Week
is deze keer een 29-jarige Fin die dan wel naar de redelijk silly naam Kiki
luistert (eigenlijk heet hij gewoon Joakim Ijäs, maar soit), hij maakt
voorwaar geen muziek voor sissies! Kiki begint zijn muzikale loopbaan als
dj op schoolfeestjes. In die tijd is hij nog helemaal in de ban van hiphop (hij
toert zelfs even met een heus collectief door Finland en Zweden), maar stort
zich in de jaren ’90 al gauw op techno en house. In 1996 laat hij Finland voor
wat het is en verhuist hij naar – jullie raden
het al – Berlijn. Daar verschijnt twee jaar later een mixalbum voor ‘Sonnenhaus
Parties’, en begint hij maxi’s uit te brengen op Bpitch Control Records. Hij
werkt ook samen met DJ Phonique en Silversurfer, met wie hij in 2002
‘Quadrophonique Kikz’, een zogenaamd four turntables project op de
dansvoer loslaat.
‘Run With Me’ is dus zoals dat heet het officiële cd-debuut van de Fin. Meteen
blijkt dat hij tijdens zijn apenjaren niet alleen naar hiphop heeft geluisterd.
Terwijl hij zich op zijn maxi’s nog voornamelijk richtte op pure dancetracks,
was het zijn bedoeling van ‘Run With Me’ een plaat te maken die je ook gewoon
thuis kunt beluisteren. Twaalf nummers lang mengt hij met bravoure new wave,
gothic, elektro(disco) en techno
door elkaar. Alsof Giorgio Moroder plots werd ingelijfd bij de Sisters of Mercy.
Het openingsnummer doet trouwens meteen de wenkbrauwen fronsen, en menig
luisterzaar zal meteen naar de (afwezige) hoesnota’s grijpen. “Is dit…? Kan het
zijn dat…?” Neen, het is niét Andrew Eldritch die achter de microfoon stond,
maar Kiki zelf, die ‘The End of the World’ heel erg laat klinken als een
verloren gewaande track van de Sisters. Een erg geslaagde imitatie, die – onze
Fin heeft wel meer pijlen op zijn boog – beperkt blijft tot die ene keer. In
andere nummers komt hij veel zoeter uit de hoek, en knijpt hij een batterij
synthetische (?) strijkers uit zijn apparatuur. Het maakt van ‘So Easy to
Forget’, ‘The Big Picture’ en ‘Classix Nouveaux’ warme songs, die ons heel even
in staat stellen te besparen op onze aardgasrekening. De geest van Moroder waart
trouwens nog rond op andere tracks. En voor alle duidelijkheid:
ik vind dat niet bepaald een bezwaar. Het maakt dat de nummers die in de
eerste plaats bedoeld waren voor de discotheken, minder afstandelijk en koel
overkomen, dan de gemiddelde technotrack. Ik zei
het al: Kiki is van vele markten thuis. Net als Mylo deed op
‘Destroy Rock ‘n’ Roll’ , wil ook hij op
deze plaat in elk nummer bewijzen dat hij geen one trick pony is. Het
resultaat is een zeer gevarieerde plaat, maar geen coherent geheel. Dat mag
echter de pret niet drukken, want ‘Run With Me’ staat garant voor een fijn uur
dolle pret. En nog een extra voordeel: als
je geen zin hebt om te dansen, kan
je tijdens het beluisteren van deze cd ook gerust een
boek of een krant lezen!
25 november 2004