The Kaiser Chiefs - Yours truly, angry mob (Waardering Muziekwereld) ****
Een kleine twee jaar geleden dienden de Kaiser Chiefs uit Leeds zich (na Franz Ferdinand, voor Arctic Monkeys) aan als de nieuwe Britse popsensatie. Anders dan de meeste van hun tijdgenoten deden ze niet aan eighties-revival. Nee, Kaiser Chiefs haalden de mosterd meer uit de sixties, maar zonder ouderwets te klinken. Hun debuut, Employment, stond vol met sarcastische observaties in de stijl van The Kinks, gebracht met de energie van The Who; een vaatje waar Madness, Supergrass en Blur ook al uit tapten. Gelukkig hielden ze in de euforie over alle succes het hoofd koel en namen ze genoeg tijd voor hun Moeilijke Tweede, die absoluut niet moeilijk klinkt. De geruchten dat het door Stephen Street geproduceerde Yours Truly, Angry Mob een venijnige plaat is, zijn dus zwaar overdreven. Op The Angry Mob en Try Your Best horen we wel wat grimmigheid, maar gedoseerd, zodat het die songs juist goed doet. Gebleven zijn verder de uitbundigheid, de pakkende melodieen en die typisch Britse laconieke knipoog. Het leidt tot sprankelende songs als Ruby, Heat Dies Down en Everything Is Average Nowadays. Op Love’s Not A Competition (But I’m Winning) en Retirement laten ze zien dat ze ook in een lager tempo uit de voeten kunnen. Buitenbeentje is Boxing Champ, waar bassist Simon Rix een als tiener opgelopen pak slaag bezingt op een manier die Morrissey jaloers zou maken. Kennelijk hebben de Kaiser Chiefs hun kunstjes beter in de vingers gekregen. En da’s best fijn om te horen.
Recensent: Louk Vanderschuren
Verschenen in Plato Mania 226
Datum recensie: 15-02-2007
Plato Mania waardering: ****
Gepubliceerd op Muziekwereld: 18 maart 2007