Johnny Dowd - A drunkard's masterpiece (Waardering Muziekwereld) 9½
Lef heb je Johnny Dowd nooit kunnen ontzeggen, maar zelfs met die wetenschap in je achterhoofd zullen maar weinig fans niet totaal verrast zijn door de muziek die hij brengt op A Drunkard’s Masterpiece. Zo goed als live in de studio opgenomen met een compacte band, bestaande uit toetsenist Michael Stark, drummer Willie B, zangeres Kim Sherwood Caso en Dowd zelf op zang en gitaar, laat Dowd de rootsier aspecten van zijn muziek grotendeels varen ten faveure van een jazzy soort funkrock die we niet eerder van hem hoorden. Opgedeeld in drie opus genoemde stukken, die ieder weer uit vier of vijf afzonderlijke liedjes bestaan die allemaal zonder pauze in elkaar overlopen, is A Drunkard’s Masterpiece vooral een eerbetoon aan de kwaliteit van zijn band. Die transporteert Dowds onverminderd intense liedjes naar een sfeer die herinneringen oproept aan zowel het klassieke jaren zestig, zeventig werk van Sly & The Family Stone als de meer avontuurlijke progrock uit die tijd, maar dan doorweven met die typische Dowd-achtige gekte zoals we die kennen van zijn eerdere platen. Het knappe is dat het nog werkt ook, doordat Dowd een heel aantal even fraaie als ongewone liedjes heeft geschreven en doordat hij, juist door iedereen alle ruimte te geven, het beste in hen naar boven haalt. Meest opvallend is daarbij de rol van Sherwood Caso, wier heldere zang minstens zo prominent aanwezig is als Dowds eigen praatzang en er een fraai contrast mee vormt. In combinatie met de dwingende muziek levert het Dowds meest interessante album tot dusver op.
Gepubliceerd op Muziekwereld: 15 juni 2008