Joanna Newsom - Ys (Waardering Muziekwereld) ****½
Met arrangeur Van Dyke Parks, engineer Steve Albini en Jim O’Rourke achter de mengtafel heeft Joanna Newsom een even curieuze als formidabele combinatie van talent om zich heen verzameld. Het schroeft de verwachtingen voor het nieuwe album van de jonge harpiste, toch al hooggespannen op basis van haar briljante debuut The Milk-Eyed Mender (2004), nog verder op. Om maar met de deur in huis te vallen: Ys maakt ze volledig waar, and then some. Ik ga een stap verder: we hebben hier te maken met een mijlpaal in de pophistorie. Het album roept onmiddellijk de impact van Sufjan Stevens’ monumentale Illinoise van vorig jaar in herinnering. Waar het genie van Stevens zich openbaarde in subtiele variaties op traditionele vormen, toont Newsom zich een beeldenstormer in hart en nieren. Deze vrouw van nog geen 25 richt haar blik nu al op het universum: ‘the meteorite’s just what causes the light / And the meteor’s how it’s perceived / And the meteoroid’s a bone thrown from the void that lies quiet in offering to thee,’ rijmt ze virtuoos in het twaalf (!) minuten lange openingsepos Emily. Net als het leeuwendeel van de plaat wordt dit nummer gekenmerkt door wonderbaarlijke orkestarrangementen. Parks is niet van de zoetsappige strijkers, maar zorgt voor een soms fluisterende, dan weer aanzwellende en regelmatig overdonderende geluids-tsunami die het uiterste vergt van Newsoms vocalen. Haar zang blijft een acquired taste: de schelle kinderstem met karakteristieke gilletjes zal niet iedereen bekoren. Maar Joanna háált haar noten en dankzij een sublieme frasering past ze de meest complexe lappen tekst moeiteloos in het metrum. Haar zangstijl is de zoveelste aanwijzing dat we hier te maken hebben met een volstrekt authentiek talent dat zich aan niemand iets gelegen laat liggen. De vijf (!) nummers van het naar de legendarische verdronken stad van de Kelten genoemde album beschrijven een donkere periode in haar leven, waarbij de autobiografische elementen via tal van intens poëtische, aan de natuur en de sterren refererende metaforen gestileerd zijn. Met dit stoutmoedige artistieke statement heeft Newsom zichzelf zo vroeg in haar carrière voor een schier onmogelijke opgave gesteld: hoe in hemelsnaam Ys te overtreffen? MATTHIJS LINNEMANN
Bron: www.oor.nl
Gepubliceerd op Muziekwereld: 15 december 2006