Gail Ann Dorsey - The corporate world (Re-play) (Waardering Muziekwereld) ****½
Van origine is ze Amerikaanse en komt uit Philadelphia. Zo’n vijf jaar geleden zocht zij in Londen een vriend op en bleef daar plakken. Dorsey is een multi-talent. Ze zingt uitbundig als een Chaka Khan en intiem als een Joan Armatrading. Ze bespeelt de akoestische gitaar, maar plukt nog indrukwekkender aan haar funky bas. Met visie, durf en passie schrijft Dorsey met een natuurlijke gave zeer muzikale liedjes, waarin ze zich niet stoort aan traditionele grenzen in de muziek, maar die toch heel toegankelijk zijn. In Engeland wordt zij de vrouwelijke Terence Trent d’Arby of het vrouwelijk equivalent van Prince genoemd. Als favorieten noemt zij Mingus, Stevie Wonder, Bach, Beethoven, Joan Armatrading en Joni Mitchell. Haar debuut The Corporate World is van grote klasse. Met d’Arby en Prince heeft Dorsey gemeen dat ze iets met de door haar aangevoerde muzieksoorten rock, funk, jazz, soul en gospel doet en er zodoende een dimensie aan toevoegt. Evenals Joni Mitchell verwerkt zij in haar muzikale cocktail complexe jazzpatronen. De vergelijking met Joan Armatrading wordt gerechtvaardigd door de manier waarop zij ondermeer in So Hard To Let You Go emoties trefzeker op de luisteraar weet over te brengen. In de overige nummers ontstaan er vooral veel interessante kruisbestuivingen van funk met andere muzieksoorten, waarbij een groot aantal gevarieerde gitaarstijlen op de voorgrond treden. Daarnaast zijn haar teksten uiterst interessant, zoals Het Grote Geld dat de wereld in haar greep houdt en andere thema’s, zoals de kruisraketten en het milieu. Die thema’s zijn niet nieuw, maar de draai die Dorsey eraan geeft zijn apart. Dit geldt in feite ook voor haar muziek op The Corporate World, één van de beste debuten van 1988.
Archief Muziekwereld: 15 december 1988