Dayna Kurtz - Beautiful yesterday ****½
Het succesverhaal van de Amerikaanse zangeres Dayna Kurtz is er één van het type waarvan platenmaatschappijen over het algemeen alleen maar kunnen dromen. Quasi vanuit het niets kwam in 2003 immers haar formidabele (officiële) debuut “Postcards From Downtown”. En om de verrassing helemaal compleet te maken zou de daarvan getrokken prachtsingle “Love Gets In The Way” met in zijn kielzog ook het album zelf nog eens prompt doorstoten tot de hitlijsten. Opmerkelijk in die zin dat ze deze initiële successen boekte zonder de in dat verband meestal broodnoodzakelijke uitgebreide promotiecampagnes. Kurtz groeide zo in no time uit tot de nieuwe chou-chou van zowel critici, als muziekliefhebbers. Een gegeven dat ze wellicht ook in niet geringe mate te danken had aan het feit, dat haar liveoptredens steeds weer diepe sporen naliet. Naar haar nieuwe CD keek ik dan ook al een poosje met argusogen uit. En terecht, zo blijkt. “Beautiful Yesterday” is opnieuw een ongemeen knappe verzameling liedjes geworden, die voortdurend heen en weer blijven laveren tussen introverte (veelal akoestische) Americana en poppy jazz. Kurtz profileert zich daarbij opnieuw als de indrukwekkende zangeres van haar debuutalbum. Krachtige stem, passionele voordracht, prima songkeuze. Meer is niet nodig! Eigen liedjes worden op “Beautiful Yesterday” afgewisseld met covers van nummers waar ze naar eigen zeggen zelf behoorlijk weg van is. En dat levert enkele behoorlijk markante momenten op. “Joy In Repetition” van Prince krijgt zo een zonderling poppy jazz-jasje aangemeten. En Leonard Cohen vindt zijn “Everybody Knows” hier geheel en al drijvend op de onderkoelde zang van Kurtz terug. Andere hoogtepuntjes zijn een hoogst charmante, in gebroken Frans, gebrachte uitvoering van de standard “Parlez-Moi D’Amour”, een berookte duetversie van het al even klassieke “I Got It Bad” met Norah Jones, de op een soulvol orgeltje terende kippenvelballade “Amsterdam Crown” en een beklemmend mooi “Those Were The Days”. Vergeet Mary Hopkin en verwijl net als ik in gedachten even bij een verwante ziel als Mary Coughlan. Héél knap gedaan! Dayna Kurtz heeft absoluut alle troeven in handen gehouden om de verpletterende eerste indruk die ze hier achterliet met haar tweede studioplaat te kunnen continueren.
12 juni 2004
Tracks en Credits Terug naar Hoofdindex