Dale Keys - Dale Keys
****½
In december 2002 verliet de oorspronkelijk uit Kentucky afkomstige Dale Keys zijn toenmalige thuishaven in Boise, Idaho voor Nashville. Daar aangekomen trok hij al snel de aandacht van een aantal collega’s liedjesschrijvers. Keys blijkt naast een prima zanger en een goed gitarist immers bovenal een zeer getalenteerde songwriter te zijn. Dat gegeven zette Tim O’Brien ertoe aan om hem uit te nodigen op een Writers-in-the-Round-avond in het befaamde Bluebird Café. Daar ontmoette Keys op die manier in de lente van vorig jaar Barry & Holly Tashian en Mary Gauthier. En dat zou niet zonder gevolgen blijven. De Tashians tekenden immers korte tijd later voor de productie van Keys’ titelloze debuut. Daarvoor trommelden ze en passant zowat de hele beau monde van de op dat ogenblik in Nashville aan de slag zijnde sessiemuzikanten op: Richard Bennett (gitaar), Sam Bush (mandoline), Kathy Chiavola (zang), Dennis Crouch (bas), Dan Dugmore (pedal steel en dobro), Stuart Duncan (mandoline en fiddle), Lloyd Green (pedal steel en dobro), Kenny Malone (percussie) en Debbie Nimms (zang) gaven stuk voor stuk allemaal acte de présence. Keys’ debuut klinkt dan ook ongelooflijk goed. Zelf noemt hij John Prine, Guy Clark, Gillian Welch, Emmylou Harris en gitaarlegende Chet Atkins als zijn grote voorbeelden, maar mij doet hij toch ook wel een beetje denken aan twee andere groten, met name Willie Nelson en Bill Chambers, met wie hij een zacht-nasale stem gemeen heeft. Op zijn debuut resulteert dat in een karrenvracht prachtige ballades (zoals “Some Hearts”, “I Knew I’d Be Singin’ This Song” en “Leavin’ Train”), enkele bluegrassgetinte juweeltjes (als “Old Kentucky Home”) en een up tempo intermezzo links en rechts (“Tucson Too Soon” en “Upside Down In Lincoln” bijvoorbeeld). Met als absolute uitschieters in mijn ogen de samen met Mary Gauthier gepende, verstilde schoonheid “Empty Spaces” (een klassieke countryballade over de na een afscheid in je bestaan gapende leegte) en de wel heel erg aan Bill Chambers refererende ballade “Some Hearts” (met werkelijk wonderschone harmonieën van Kathy Chiavola). Een goede raad derhalve aan iedereen die net als ik een beetje wegsmolt bij de laatste platen van Kimmie Rhodes & Willie Nelson, Bill Chambers en Guy Clark: koop deze plaat bij CD Baby ( www.cdbaby.com ), je zal er absoluut geen spijt van hebben!
24 juli 2004
Terug naar Hoofdindex