Beirut - Gulag Orkestar (Waardering Muziekwereld) ****
Deze plaat
geeft zijn schoonheid niet zomaar prijs. Daarvoor moet je eerst investeren. En
dat betekent draaien tot ie grijs is. Maar dan ontvouwt zich een bijzonder en
gevoelig muzikaal landschap en kun je bijna niet meer begrijpen waarom deze
plaat je niet meteen naar de keel vloog. De moeilijkheid zit 'm in de toon van
de plaat. Die wordt volledig beheerst door slavische klanken, gespeeld door een
Oost-Europees aandoend zigeunerorkest. Droevige klanken van doorleefde
trompetten klinken al vanaf de eerste tel van deze plaat. Ze herhalen keer op
keer de melodie en worden ondersteund door stemmige mannenzang. Er wordt wat
afgetreurd op Gulag Orkestar en de melancholie slaat in grote porties je om de
oren.Het valt bij de eerste paar keer draaien niet te geloven dat dit niet het
werk is van een Hongaars dweilorkestje, maar van een 19-jarige Amerikaan, Zach
Condon.
Het duurt dan ook een poosje voordat je de popsongs in deze muziekstijl ontdekt.
En als die prachtsongs eenmaal ontdekt zijn, raak je vanzelf verslingerd aan de
plaat. Tenminste, dat overkwam mij.
De dikke slavische saus die is uitgegoten over de muziek geeft die een
bijzondere sfeer. En die sfeer is zeer overtuigend neergezet. Geen kraakheldere
klanken, maar doorleefde muziek. In de opnames is er een bepaalde klank over de
plaat heengelegd die ervoor heeft gezorgd dat dit verre van kil klinkt, maar
juist levensecht, melancholisch, treurig en authentiek. Klinkt als Rufus
Wainwright, Beck met een behoorlijke Balkan sound.
Schrijver/bron: Jeroen toegevoegd: 30-08-2006
Bron: www.velvetmusic.nl
Gepubliceerd op Muziekwereld: 29 november 2006