Annie Keating - Take the wheel (Waardering Muziekwereld) ****
Nee, niet direct Cindy Bullens en Lucinda Williams... Maar aan Kim Richey, Kathleen Edwards en een beetje Eliza Gilkyson doet ze toch wel denken, deze Annie Keating. Opgegroeid in Boston, nu bezig in New York, waar ze ’s avonds muziek maakt en zich overdag inzet voor de rechten van minderheden. Op de foto hangt ze stoer in een gele Ford Mustang. Met haar tweede cd Take The Wheel (na The High Dive) begeeft ze zich verder op het bekende, druk bezette territorium tussen pop, rock en country. Annie is soms wat beperkt in het stembereik, maar dat klinkt eigenlijk wel charmant. Na een paar lekkere uptempo nummers keert de rust terug in het titelnummer, met een mooi in de verte zwevende pedal steel: ‘Let’s get lost could be the only way to get found’. Meteen daarna een van de prijsnummers: Red Guitar. Een liedje dat zó heet, kan alleen daarom al niet meer kapot. Iets verderop horen we Keeping Time, een opgewekt countrydeuntje met de voorgeschreven omlijsting van banjo, mandoline en fiddle, over hoe leuk het is om weer thuis te komen, tja, waarom zouden we telkens weer nieuwe thema’s bedenken. Juliet is alweer een van de betere songs en hetzelfde geldt voor de walsende uitsmijter Crash Landing, dat ons als luisteraar toch weer met beide benen op de grond zet, want heel eerlijk gezegd is het écht bijzondere aan dit album moeilijk te vinden. Maar wat maakt het uit. Gewoon een prima plaat. (René Leverink)
Bron: www.altcountry.nl
Gepubliceerd op Muziekwereld: 28 oktober 2006