Okra Playground - Itku (Waardering Muziekwereld) 8½
Nauwelijks hebben we het verschijnen verteerd van “Alku” het solodebuut van Päivi Hirvonen, dat minder dan twee maanden geleden nogal verpletterend bij ons binnenkwam, of daar is reeds nieuw werk uit Finland en nog wel van Okra Playground, de “supergroep”, waarin zowel Päivi als dat andere favorietje, Maija Kauhanen, actief zijn. We waren een klein jaar geleden al een beetje warm gemaakt, toen de EP “Rautasuu” verscheen, een plaatje waarop twee songs van de vorige plaat gekoppeld werden aan de titelsong, die vandaag in een herziene versie de nieuwe full-CD afsluit. Tussendoor hadden we ook de kans Maija live te gaan zien in Halle én waren we een tweetal weken bij één van de vijf concerten, die Okra Playground langs enkele van onze culturele centra bracht, zodat we helemaal “into Finnish folk” zijn, sinds enkele weken.
Even preciseren: we zijn helemaal weg van wat Okra Playground aanvangen met de Finse folk: heerlijke vrouwenstemmen zingen soms traditionele teksten, en de muzikanten bespelen traditionele instrumenten als de gebogen viool of de kantele, maar door de geprogrammeerde ritmes die er achter zitten, naast de “klassieke” percussie, krijgt de vertolking van Okra Playground iets heel bijzonders. Dit is door en door klassiek van opzet, maar ultra hedendaags qua verpakking en u mag het van mij aannemen: dit werkt verschrikkelijk goed. De zang van de drie dames (Hirvonen, Kauhanen en Muikku) is simpelweg van onaards niveau: hoe stemmen zo mooi samen kunnen komen, grotendeels op basis van improvisatie, dat moet je horen en meemaken om het te kunnen geloven. Natuurlijk: in landen als Finland, heeft de zang nog altijd een belangrijke plaats in het dagelijkse leven en je kunt heel goed horen dat deze drie van kindsbeen af gezongen hebben. Dat ze inmiddels ook geschoolde muzikanten geworden zijn, helpt dan weer in de uitwerking van de songs en in het componeren ervan: zowat alle groepsleden schrijven mee aan de nummers, al lijkt Hirvonen toch de hoofdleverancier te zijn, Nieuwe songs dus, op teksten, die bijna altijd uit de traditie stammen en naar vandaag vertaald worden. Dat daarbij oerklassieke thema’s aangesneden worden als de seizoenen, de afwisseling tussen licht en donker -die in Finland wel wat anders betekent dat bij ons in het overbelichte Vlaanderen-, de Grote Dromen van De Mens, zijn/haar vermogen om de liefde te beleven, of er minstens achteraan te gaan, de grote vreugde, die je kent, als je De Ware ontmoet blijkt te hebben, de weg naar zelfstandigheid, die elk kind moet afleggen en de risico’s, die op die weg voorkomen, het “vallen en opstaan” dat ’s mensen leven kenmerkt…dat zijn de universele dingen, waar de band over schrijft en zingt en, al versta je geen gebenedijd woord van het Fins, die taal is zo muzikaal en de zang klinkt zo immens mooi, dat je minstens het gevoel hebt dat je de songs stuk voor stuk begrijpt.
U begrijpt mij vast, lezer, zodra u via bijgaande links één en ander beluisterd heeft. Op het moment dat ik deze regels uittik, is de plaat niet eens uitgebracht en toch kwam ze op n°9 binnen in de Europese wereldmuziek-hitlijst. Het moet zijn, dat ook anderen horen wat ik hor in deze heerlijke plaat. Nu nog een paar zomerconcerten hier, en we zijn helemààl content!
(Dani Heyvaert)
Bron: www.rootstime.be
Gepubliceerd op Muziekwereld: 22 januari 2023