Lizanne Knott - Excellent day (Waardering Muziekwereld) 8
Het is altijd wat met die etiketjes: moet ik Lizanne Knott nu indelen bij de singer-songwriters, bij de folk of bij de pop? Och, het maakt allemaal niet zoveel uit, aangezien deze dame uit Philadelphia, die tegenwoordig in Nashville woont en met deze “Excellent Day” al aan haar vijfde cd toe is, in elk van de bovengenoemde categorieën thuishoort. Een zangeres is ze zeker, met haar licht hese, licht gruizige stem, die er eentje is van het soort dat je blij doet opkijken als ze jou gewoon een “goeiemorgen” zou wensen op de bus of de stoep.
Een songwriter is ze ook en dat bewijst ze opnieuw op deze plaat, al gaat ze ook leentjebuur spelen: van de twaalf nummers op de plaat, zijn vier covers: “It Ain’t Necessarily So” is overbekend en van de hand van George & Ira Gershwin, “Stolen Car” is van Springsteen en “Sometimes” werd geschreven door Janis Ian, ook al een dame op wie meerdere labels van toepassing zijn en die ik als voornaamste referentiepunt zou durven gebruiken voor wie Lizanne niet kent. Zij is gewoon een jonge versie van Janis Ian en dat is voorwaar geen klein compliment. Net als Janis, die haar de song overigens cadeau deed, slaagt Lizanne erin zowel de musicalsfeer als de rokerige kroeg op te roepen en dat is lang niet iedereen gegeven. Om de covers helemaal te doorlopen: “Excellent Day”, de titelsong, is van de hand van wijlen Jef Lee Johnson, die er trouwens nog een paar lijntjes gitaar en piano op kwam meespelen. Voor wie Jef niet mocht kennen: deze man speelde eeuwen als sessiemuzikant mee met namen als Aretha Franklin, Billy Joel, George Duke of het huisorkest van The David Letterman Show en je kunt dus rustig stellen dat hij een Grote Naam is.
Dat Lizanne bij hem terecht kwam voor de titelsong van haar jongste plaat, zal wel geen toeval zijn: Jef was ook al te horen op haar vorige platen, en ze waren dus bevriend maar vooral is dit een ongelooflijk knappe song, die hier een formidabel in blues en koper gedrenkt arrangement meekreeg. Als Lizanne zingt “don’t mess with my excellent day”, dan stel je bij jezelf vast dat je dat niet eens zou dùrven. De stilte die na dat nummer valt, is er eentje van de dubbelhartige soort: ze is er omdat ze nodig is, maar ze is er ook omdat na zo’n song niks anders de stilte kan vervangen. Ik hoop dat u mij een beetje begrijpt, maar dit is zo’n indrukwekkend nummer, dat het een beetje moeilijk is om de impact ervan in alledaagse woorden te vatten.
Wat voorafgaat klopt allemaal als een bus, maar het dreigt wel de aandacht af te leiden van de sterkte van Lizanne’s eigen songmateriaal en dat zou jammer zijn, want de zelfgeschreven songs blijven moeiteloos overeind tussen het al vermelde Grote Geweld. Ik ga ze niet allemaal doorlopen, maar opener “Come For The Kill” of, “Why You Wanna Break My Heart”, dat een beetje aan Lucinda doet denken of nog, “Someday Love”, met zijn heerlijke trompetsolo van Josh Lawrence en een formidabele samenzang met Craig Bickhardt - u zou zijn “The More I Wonder”-cd maar eens moeten checken, of zijn werk met Idlewheel -, maken deze plaat tot een absoute favoriet, waarmee we menige herfstige avond vlotjes zullen doorkomen.
Ik weet niet of u meegeteld heeft, maar het feit dat ik zoveel songtitels vermeldde, zou een belletje moeten doen rinkelen: dit is een bijzonder mooie plaat van een dame, die nu maar eens dringend ontdekt moet worden, ook aan deze kant van de Plas. Wij hier bij Rootstime waren er al vier platen lang bij, nu u nog!
Auteur: Dani Heyvaert
Bron: www.rootstime.be
Gepubliceerd op Muziekwereld: 29 september 2016