Lijo - The pleasures of self deception / 9½ (Waardering Muziekwereld)
De Nederlandse muzikante LIJO levert
met The Pleasures Of Self Deception een buitengewoon fascinerend album af met
elektronische ingekleurde popmuziek die je continu op het verkeerde been zet
maar die ook continu betovert. Dat de Nederlandse muzikante Merit Visser zeer
getalenteerd is wist ik al door de albums van haar band Ilen Mer, maar als LIJO
weet ze me toch weer te verrassen. Als LIJO grijpt de muzikante uit Utrecht naar
een flinke bak elektronica, die ze op fascinerende wijze inzet. De songs op The
Pleasures Of Self Deception lopen over van avontuur, maar LIJON beheerst ook de
kunst van het schrijven van lekker in het gehoor liggende popsongs. In muzikaal
opzicht klinkt het allemaal fantastisch, maar ook de expressieve zang van de
Nederlandse muzikanten en haar persoonlijke en poëtische teksten dragen
nadrukkelijk bij aan de magie van The Pleasures Of Self Deception, dat absoluut
behoort tot de beste albums die dit jaar zijn verschenen.
LIJO is het alter ego van de Nederlandse muzikante Merit Visser, die inmiddels
al een tijdje aan de weg timmert. Dat deed ze in eerste instantie als zangeres
van de band Ilen Mer, die in 2015 en 2017 met The Things That Sleep In The Woods
en Öar twee uitstekende albums afleverde. Het zijn albums waarop de Nederlandse
band invloeden uit de Britse folk uit de jaren 70 vermengde met veel moderner
klinkende indiepop, waarna Merit Visser met haar expressieve zang nog een
vleugje Kate Bush toevoegde.
Ik was zelf heel erg onder de indruk van de muziek van Ilen Mer en reserveerde
voor Öar zelfs een plekje in de top tien in mijn jaarlijstje over 2017, maar
beide albums van de band kregen uiteindelijk niet de waardering die ze zo hadden
verdiend. Merit Visser maakt inmiddels al een aantal jaren muziek als LIJO, wat
tot dusver een aantal singles en een EP opleverde. De songs van LIJO laten horen
dat Merit Visser solo totaal andere muziek maakt dan met haar band. Waar de
songs van Ilen Mer vooral warm en organisch zijn ingekleurd, koos LIJO op haar
eerste tracks voor een voornamelijk elektronisch en vaak wat onderkoeld geluid.
Het is een lijn die wordt doorgetrokken op LIJO’s debuutalbum The Pleasures Of
Self Deception, dat deze week is verschenen. Eindelijk verschenen mogen we wel
zeggen, want Merit Visser nam haar debuutalbum al in 2020 op. De Nederlandse
muzikante begon vervolgens te twijfelen over het album, maar gelukkig keerde de
liefde voor de songs op The Pleasures Of Self Deception terug en kunnen we nu
genieten van het debuutalbum van LIJO. En genieten is het, want Merit Visser
laat ook als LIJO horen dat ze een groot talent is. Het door Erwin Tuijl
geproduceerde album imponeert elf songs lang met eigenzinnige maar ook zeer
aantrekkelijke songs, die zowel tijdloos als futuristisch kunnen klinken. Erwin
Tuijl kennen we overigens van het Nederlandse duo Pocket Knife Army, dat ten
tijde van de albums van Ilen Mer twee geweldige albums afleverde, maar sindsdien
helaas geen muziek meer heeft uitgebracht. Op The Pleasures Of Self Deception
kiest LIJO zoals gezegd voor een met flink wat elektronica ingekleurd geluid.
Het is een geluid dat varieert van zeer aanstekelijk tot behoorlijk
experimenteel, maar in alle songs van de Nederlandse muzikante gebeurt er van
alles. Het ene moment komen er dwingende beats door de speaker, het volgende
moment ingetogen pianoklanken of vervreemdende elektronische klanken, waardoor
je ruim veertig minuten op het puntje van je stoel zit. Zet een goede
koptelefoon op en je hoort nog veel meer fraaie details in de song van LIJO. Ik
vergeleek Merit Visser eerder met Kate Bush en dat is vergelijkingsmateriaal dat
er nog steeds toe doet. In muzikaal en vocaal opzicht lijkt The Pleasures Of
Self Deception niet of nauwelijks op Kate Bush, maar net als de Britse muzikante
verlegt Merit Visser als LIJO continu de muzikale grenzen en maakt ze muziek die
de fantasie eindeloos prikkelt. Als ik het debuutalbum van LIJO moet vergelijken
met de muziek van anderen kom ik uit bij MASSEDUCTION van St. Vincent, maar ook
dit is vergelijkingsmateriaal dat maar in beperkte mate relevant is.
LIJO creëert op haar debuutalbum haar eigen muzikale universum en het is een
universum dat overloopt van schoonheid en creativiteit. Dat geldt voor de
bijzondere klanken op en de trefzekere productie van The Pleasures Of Self
Deception, maar het geldt zeker ook voor de expressieve zang van Merit Visser,
die met veel passie zingt en ook nog eens prachtige teksten heeft geschreven. De
songs van de Utrechtse muzikante worden tenslotte alleen maar mooier en
indrukwekkender en dringen zich hierdoor steeds genadelozer op. Ik ben al sinds
de uitstekende albums van Ilen Mer behoorlijk onder de indruk van de talenten
van Merit Visser, maar als LIJO zet ze nog een flinke stap vooruit, wat een
fascinerend en hoogstand debuutalbum oplevert, dat echt alle aandacht verdient,
nationaal en internationaal.
Recensent: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Direct link: De krenten uit de pop: LIJO - The Pleasures Of Self Deception
Gepubliceerd op Muziekwereld: 23 november 2023