Josh Ritter - Spectral lines (Waardering Muziekwereld) 8˝
Josh Ritter wilde zijn interesse in ruimteaangelegenheden muzikaal gestalte geven op zijn elfde album Spectral Lines. De uit Idaho afkomstige singer-songwriter, ook een succesvol auteur trouwens, was van zins om zijn songs atmosferischer te maken. Dat is hem meestentijds goed gelukt, en dan vooral in de laatste drie tracks.
Zij het in beperkte mate, want Ritter komt niet met straffe spacerock of ijle krautrock. Daarvoor is de Amerikaan te veel een liedjesman. En nog wel eentje met veel kwaliteit. Met hulp van onder meer oude bekende Sam Kassirer (Lake Street Dive, productie, piano, orgel, mellotron), Jocie Adams (ex-Low Anthem, klarinet, achtergrondzang) en Rich Hinman (ex-Rosanne Cash, gitaar, pedal steel) levert Ritter indiepop- en Americana-liedjes met genoeglijke bombast (Sawgrass), de sereniteit van Leonard Cohen (Where Burns Will Burn), de popsouplesse van Paul Simon (Strong Swimmer), een lelijke synthesizer als stoorzender (For Your Soul) en een detonerende, roestige gitaarpartij in een verder wonderschone pianoballade (Black Crown). Wat die twee laatste songs betreft: het moest kennelijk af en toe even schuren om het geheel nog meer glans te geven. Spectral Lines eindigt met het verheven Americana-stuk Someday en het wenswoordenreeksje ‘Someday there’s gonna be justice’. Die dag zal nooit komen, maar deze hemelse liedjesverzameling maakt het aardse bestaan, in ieder geval tijdelijk, heel aangenaam.
Recensent: René Megens
Bron: www.oor.nl
Direct link: Recensie: Josh Ritter - Spectral Lines (album) | OOR
Gepubliceerd op Muziekwereld: 13 juni 2023