Follia! - Nachtegael / 9 (Waardering Muziekwereld)
In 2014 verscheen het album Follia! van
de gelijknamige groep uit Vlaanderen die de eerste tien jaar van deze eeuw
opzien baarde met een even fijnzinnige als uitzinnige mix van folk, jazz en pop.
Ook in Nederland was er veel belangstelling voor Follia! Zo
speelde de band al in 2003 haar allereerste Nederlandse concert op het Fidder
Folkfestival in Zwolle en daarna
verschillende keren op Folkwoods in
Eindhoven. Na dat album in 2014 werd het echter stil rond de groep uit de
omgeving van Blankenberge.
Maar Follia! leeft
nog steeds en dit jaar bestaat de groep vijfentwintig jaar. Dit heugelijke feit
wordt helaas overschaduwd door het nieuws dat Pieter
Decancq, lid van het eerste uur, terminaal
ziek is. In 2010 werd er kanker bij hem geconstateerd en moest hij geopereerd
worden. Op het vorige album Follia! uit
2014 was hij er dan ook niet bij. Hoewel hij goed herstelde, bleek vorig jaar
dat zijn ziekte weer terug was. Het leek de groep, een vriendenbende die al heel
wat jaren samen optrekt, een goed idee om nog eens een album op te nemen. De
oude samenstelling, die van het album Grasshopper uit
2006, is hiervoor nagenoeg weer bijeen gekomen.
Het zal dan ook geen verbazing wekken dat deze trieste omstandigheden hun sporen
op het album hebben getrokken. Nachtegael is
ingetogener van sfeer en karakter dan we van Follia! gewend zijn. Maakt het dit
album daardoor minder? Nee, zeker niet!
Het merendeel van de nummers is geschreven door de groep zelf en munt uit in
elegantie en zwier. Mooie voorbeelden hiervan zijn het openingsnummer Quand
le soliel se montre, geraffineerd gekoppeld aan
de rap van het 16de eeuwse Ghequetst
ben ik van binnen, en het heerlijk deinende Emma
Donatella. Het bekende traditionele Schoon
lief kennen we al in vele versies, maar kreeg
zelden zo’n oorspronkelijke, verstilde uitvoering. Verantwoordelijk hiervoor is
fluitist Sammy
Lee Daese, die zijn sporen heeft verdiend in
de jazz. Uit dit nummer blijkt dat de stem van zanger Pieter
Decancq nauwelijks aan kracht heeft
ingeboet.
Oepsemoatjes, Die
nachtegael int wilde, Floris
is de baas en Rivieren
door bergen stromen klinken als de vertrouwde
Follia! van de festivalweiden. Pittige, dansbare melodieën, voortgestuwd door
bas en drums en de heerlijke elektrische gitaar van Gabor
Vörös, die ook tekende voor de muziek van het
laatstgenoemde lied. Contrasterend hiermee is het lieflijke Streepjes
mazurka, dat gaandeweg een lichte jazzbewerking
krijgt. Het vrolijke Groeten
uit Blankenberge (de woonplaats van componist Johan
Decancq) zal menigeen naar de dansvloer
lokken.
Naar het einde toe wordt de sfeer meer beladen. In het instrumentale Aan
de andere kant van de wereld en het afsluitende
lied Vreugd en
deugd is er een hoofdrol voor violist Jeroen
Goegebuer. In het laatste 16de eeuwse lied,
verfijnd bewerkt door Sammy Lee Daese, blijkt weer hoe mooi de stemmen van Pieter
Decancq en bassiste en nieuwkomer Muriel
Boulanger samenklinken.
Het album Nachtegael is
vooral rond Pieter
Decancq opgebouwd. Zijn stem en enthousiasme
zijn nog ongebroken. Laten we hopen dat hij nog een hele tijd genieten mag van
de vriendenbende die Follia! in
wezen is.
Recensent: Assie Aukes
Bron: www.folkforum.nl
Direct link: Follia! – Nachtegael - Folkforum
Gepubliceerd op Muziekwereld: 13 februuari 2024