Allegra Krieger - The joys of forgetting (Waardering Muziekwereld) 9
Florida is haar geboortegrond. Een streng maar welgemeend katholiek gezin is de omgeving waarin ze opgroeit. Haar jonge jaren brengt ze voor een flink deel door in de kerkelijke omgeving waar ze in het koor zingt en piano studeert. Een aan kerk en religie toegewijd leven lijkt haar lot maar wordt niet haar leven. Ontsnappen uit de greep van de religie is noodzakelijk om aan de eigen zoektocht te beginnen die leven heet. Na een jaar muziekschool in Boston vertrekt ze om haar zoektocht gestalte te geven. Ze gaat op reis en houdt zich onderweg bezig met olijven plukken, bomen planten in Georgia, motelkamers schoonmaken in Death Valley en het experimenteren met het schrijven van songs.
Begin 2017 verhuist Allegra naar New York om, samen met vrienden, een album op te nemen. In de herfst van dat jaar komt “Circles” uit en oei wat een album. Een album dat niet doet vermoeden dat het een debuut is. De songs zijn doordacht en bovenal gerijpt door het verwerken en verbeelden van eigen gevoelens in tekst, en daarin ligt de grote kracht van “Circles”, in klank. Allegra zingt geen begeleide songs. Ze heeft het vermogen zich muzikaal uit te drukken en geen concessies te doen omwille van een muzikale stroming. Het feit dat haar muziek geworteld is in de Amerikaanse folk heeft, naar mijn idee, meer te maken met een muzikaal basisgevoel van waaruit ze haar composities maakt dan met een culturele wetmatigheid.
Allegra treedt met regelmaat op in NY. Promoot zichzelf en doorkruist in toenemende mate het hele land. Werft fondsen, tekent een contract bij “Northern Spy Records” (leuk om eens op te zoeken) en brengt als zangeres-akoestisch gitarist met haar uitermate gedreven en bedreven muzikale vrienden Rob Taylor (bas), Jacob Matheus (elektrische gitaar), Eladja Rojas (drums), een keur aan gasten en een uitgebreid instrumentarium, in 2020 “The Joys Of Forgetting” uit.
‘How beautiful is the push and the pull of human rase. Its nice to believe in something’. Deze twee tekstregels uit twee songs en de titel van het album: “The Joys Of Forgetting”, vind ik illustratief voor waar Allegra Krieger het over heeft. Ervaringen komen en gaan, ze vormen, vervullen maar veranderen in de tijd. Schuldgevoel ebt weg door het menselijk vermogen niet alles met je mee te dragen. Het besef dat je als mens niet alles goed kunt doen is verlossend en relativeert wat je van een ander kunt verwachten. Het strak geregisseerde leven ligt achter haar en ze is zoekend de diepte in gegaan.
Het album begint heerlijk deinend met “The Push and the Pull”, gaat over in een spannend op- en afgebouwd “Welcome” (troubles come, troubles go). Mooie prominente rol voor de akoestische gitaar, soms bijna atonaal begeleid en opgewerkt door strijkers en bekkens. “Telphone” vanuit de country uitgebouwde song. Slepend romantisch is “It’s Nice To Believe” Op “Every Side Of You” is de rol van het net iets “scheve” vioolspel en de contra bas zo raak dat je langere tijd in het gevoel wat dat teweeg brengt, wilt blijven hangen. “Forgot” wil ik liever niet omschrijven omdat het zo sterk schuurt, wentelt en spottend is dat alleen luisteren volstaat. “Rot” punkt mild vanuit de vroege jaren 70 direct tot de kern van het muzikale gevoelsleven. Vooral opvallend is dat deze song, ondanks de andere toonzetting heel goed in het concept past en niet geforceerd overkomt. “Come In” Twee woorden die zowel uitnodigend als bijtend uitgesproken kunnen worden. Wederom heel fraai opgebouwd. “Every Once In A While” De titel vind ik intrigerend. De muzikaliteit en het arrangement zijn dat ook. Een muziekstuk dat zich niet laat vangen. Nick Drake zou het gemaakt kunnen hebben en daarmee illustreer ik dat levensvragen van alle tijden zijn en het niet kunnen beantwoorden poëzie genoemd wordt. “I’m Gonna Drive” heeft, hoewel veel theatraler gearrangeerd, eenzelfde intrigerende toonzetting. Na een klein begin heerlijk over de top gestreken en weer klein eindigend. ”Where” keert terug naar de toonzetting van “The Push and the Pull” maar laat goed horen waar zich de oorsprong bevindt van dit album n.l. Amerika.
Heel gek maar ik betrap me erop dat ik de stem van Allegra Krieger niet benoemd heb. Dat ga ik nu ook niet doen omwille van het goedmaken van een foutje. Het komt ergens door en dat is precies waarom dit album beluistert moet worden. Neem het tot je.
Recensent: Ronand Valstar
Bron: www.realrootscafe.com
Deeplink: https://www.realrootscafe.com/2020/07/17/allegra-krieger-the-joys-of-forgetting/
Gepubliceerd op Muziekwereld: 11 augustus 2020