Zoe Muth - World of strangers (Waardering Muziekwereld) 8-
We hebben in ons magazine, al eens de loftrompet gestoken over Zoe Muth, want ze behoort werkelijk tot het allerbeste dat de hedendaagse Amerikaanse country te bieden heeft. Zoe Muth is afkomstig uit het Noord Westen van de USA. Seattle namelijk, de stad die muzikaal vooral bekend werd door de keiharde grunge van Nirvana en Pearl Jam. En daarnaast ook nog de geboorteplaats van Jimmi Hendrix. Kortom, een plek waar je direct geconfronteerd wordt met de rockmuziek. Dat is wat de mooie blonde countryzangeres Zoe ook overkwam. Tot ze op de middelbare school de ‘Anthlology of American American Folk Music’ ontdekte. Vanaf dat moment besloot ze om zelf songs te gaan schrijven. Haar inspiratie haalt Muth vooral bij beroemdheden als Bob Dylan, Woody Guthrie en Carter Family.
Zoe bracht twee vijfsterrenalbums uit die gevuld zijn met goedgemaakte Americana waar een respect voor de klassiekers van het genre uit blijkt. Dat deed ze in eerste instantie in eigen beheer, maar inmiddels behoort ze tot het vermaarde Signature Sounds label. Het titelloze debuutalbum van Zoe Muth, dat in 2009 in de Verenigde Staten verscheen, kreeg de naam "Zoe Muth And The Lost High Rollers", en was de naam van haar toenmalige begeleidingsband. Haar tweede album "Starlight Hotel" verscheen in 2011, een overtuigende en evenwichtige plaat, ééntje die geen moment onder doet voor de recente platen van veel beroemdere collega’s in het genre. Een album vol met eerlijke rootsmuziek die lovende recensies kreeg en haar vergelijkingen met o.a. Emmylou Harris, Dolly Parton en Lucinda Williams opleverde. Het onderstreept de bewering dat we hier te maken hebben met een grote belofte in het genre, al is Zoe Muth de belofte na twee uitstekende platen wat ons betreft zo langzamerhand wel ontstegen, getuige ook haar nieuwste album "World Of Strangers" dat pas verscheen.
Zoe Muth's derde studio album werd opgenomen in de Training School in Austin, Muth's hometown sinds het begin van 2013 - en is geproduceerd door George Reiff (Dixie Chicks, Ray Wylie Hubbard). Daarbij heeft ze door haar verhuis naar het zonniger Austin de High Rollers enigszins verlaten, alleen drummer Greg Nies is te horen op het nieuwe album. Muth (zang, akoestische gitaar) werd nu versterkt met ervaren krachten uit de muziekscene van Austin en dat hoor je. Haar begeleiding bestaat nu uit producer Reiff (bas, zang, percussie), Brad Rice (akoestisch / elektrische gitaar + stringbender, elektrische mandola, bas), Sweeney Tidball (piano, orgel, keyboards, accordeon) en Lost High Roller Greg Nies. De muzikanten die sporadisch een bijdrage leveren kunnen we onderverdelen in strijkers - Dixie Chick Martie Maguire (viool, altviool), de getalenteerde Brian Standefer (cello), Mike Hardwick (elektrische gitaar, pedal steel) en Eric Hisaw (elektrische gitaar) - en vocale steun kreeg Zoe van Bruce Robison en Brandy Zdan, maar ook van Jenn Miori en Beth Chrisman uit het Austin's trio The Carper Family.
De vocale capaciteiten van Zoe Muth zijn inmiddels geprezen op haar voorgangers, maar ook haar songwriting skills mogen er zijn. Ze opent het album met het sprankelende "Little Piece Of History" waarbij ze haar verhuis naar de Lone-Star-State bezingt. Een up-tempo song met kabbelende mandoline, piano, en zelfs echo's van The Byrds, waarmee ze ons haar gevoel van een nieuwe start wil uitdrukken. Het zachtere "Mama Needs A Margarita" zit genesteld in de Lone Star State met piano en pedal steel, een nummer waarvan Doug Sahm zeker zou van gehouden hebben. "Too Shiny" is een ander gedreven rocker met fijne Telecaster riffs, waarin ze ons aan Lone Justice herinnert , maar de beste momenten op deze plaat zijn echter de ballads die Muth's prachtige stem moeiteloos de vrije loop laten, zoals in de folk ballad "Annabelle", een verhaal over een vrouw die zeer gevoelig is voor reislust. "Somebody I Know" is een heerlijk intense song met een lange instrumentale intro voordat Muth als een jongere Lucinda Williams met haar zwoele stem door dit nummer walst. Bruce Robison komt dan ook meer naar het einde zijn harmoniezang toevoegen. Topnummer! Muth wordt bijgestaan op zang door Brandy Zdane (Twilight Hotel) in het weelderige "Waltz Of The Wayward Wind", weer zo'n prachtsong met afwisselend de gitaren en pedal steel, terwijl de klanken van een barroom piano deze song verder inkleuren, een klassieker. Ze sluit het album af met een ander hoogtepunt, het statige "What Did You Come Back Here For?". Dit nummer herinnert meteen aan Jackson Browne als piano en orgel het heft in handen nemen en een wervelend decor vormen voor Muth's suggestieve zang. Het bevestigt wat we eigenlijk al wisten: Zoe Muth is een zeldzaam talent met een schitterende stem en pen. Want we vinden slechts één cover op deze plaat. Namelijk wijlen Ronnie Lane’s goed klinkende "April Fool", dat debuteerde op de Ronnie Lane / Pete Townshend album "Rough Mix" uit 1977, waarvan de front cover van die plaat wel een stilistische gelijkenis vertoont met die van "World of Strangers".
Zoe Muth heeft met "World Of Strangers" een overtuigende en evenwichtige plaat gemaakt die geen moment onder doet voor de recente platen van veel beroemdere collega’s in het genre. Om het voorzichtig uit te drukken: "World Of Strangers" maakt duidelijk dat ze binnen zeer korte tijd promoveert naar de eredivisie van de country en folk.
Bron: http://www.rootstime.be/CD%20REVIEUW/2014/JUN1/CD86.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 27 juli 2014
|
|