Vicky Emerson - Wake me when the wind goes down (Waardering Muziekwereld) 8½
De voorbije zes à zeven weken heb ik me reeds meermaals bedacht dat het Americana-boekjaar 2016 al een ronduit uitstekende start kende. En die vaststelling kan ik eigenlijk alleen maar herhalen naar aanleiding van de zopas verschenen nieuwe van Vicky Emerson. Die dezer dagen vanuit Minneapolis volop aan een nieuw hoofdstuk in haar carrière schrijvende zingende liedjesschrijfster overtuigt daarop immers wederom volop. Persoonlijk vind ik het een echt pareltje. Een plaat, die elke liefhebber van het materiaal van dames als Lucinda Williams, Emmylou Harris en Lynn Miles zich eigenlijk zou moeten aanschaffen zonder daarover al te lang te moeten nadenken. Tien zelf gepende liedjes staan erop en die blijken werkelijk zonder uitzondering ijzersterk. Met dank daarvoor ook ontegensprekelijk aan producer Matt Patrick. Patrick, die trouwens ook meeschreef aan het openingstweetal van de plaat. We hebben het dan over het als een funky rootsy twangertje aangeboden “Under My Skin” en de erg mooie Americana-trage “Rattle Shake”. Dat laatste liedje en het louter muzikaal gezien enigszins vergelijkbare “Save All My Cryin’ (For Sunday Afternoon)” zijn wat mij betreft dé topper. Met name “Save All My Cryin’” is een regelrecht moordnummer. Verdere heerlijkheden op dit 10-gangen-songmenu: de outlaw country gypsy style van “Long Gone”, het wat meer folkgetinte drietal “Silhouette”, “Lyndale” en “September Midnight”, de nerveuze countryrocker “Runaway Train”, het ergens tussen roots pop en folk uitkomende “Dance Me Into The Night” en de het geheel op een swingende noot afsluitende “Follow The Moon”.
Echt wel een aanrader van formaat, deze nieuwe Emerson-schijf, maar overtuigt u zich daarvan toch vooral zelf!
Bron: www.ctrlaltcountry.be
Gepubliceerd op Muziekwereld: 26 maart 2016
|
|