Torgeir Waldemar - No offending borders (Waardering Muziekwereld) 8½
Voor onze eerste kennismaking met de Noor Torgeir Waldemar moeten we ondertussen al iets meer dan een jaar of twee terug in de tijd. Met zijn titelloze debuutplaat blies de beste man ons in 2014 zo ongeveer compleet van onze sokken. Een echt akoestisch meesterwerkje was dat. Een werkelijk tijdloos geheel, zoals die in de late sixties en prille seventies door wel meer folktroubadours werd afgeleverd.
Op ’s mans nieuwe cd No Offending Borders maken we ook kennis met een andere kant van hem. Waldemar heeft een verleden als gitaarbeul in tal van rockbands en dat laat hij hier bij momenten horen ook. Naast liedjes die bij nader inzicht perfect ook op zijn eerste album hadden kunnen staan als Falling Rain (Link Wray,, Island Bliss en Souls On A String presenteert de Noor ons ditmaal her en der ook flink wat steviger materiaal. Het op oerdegelijke gitaarfundamenten opgetrokken Summer In Toulouse en het überhaupt wat zweverig aandoende Sylvia (Southern People) bijvoorbeeld herinneren volop aan Neil Young, zowel met als zonder Crazy Horse, en Among The Low koppelt old-time stringband music aan ogenschijnlijk compulsief rockersgedrag.
Waldemars yin en yang als het ware verenigd op één enkele plaat. En het resultaat daarvan is andermaal niks minder dan verbluffend goed.
Bron: www.ctrlaltcountry.be
Gepubliceerd op Muziekwereld: 21 maart 2017
|
|