Tim Treffers - Carnival of life (Waardering Muziekwereld) 9
Onlangs verscheen het tweede album van de Nederlandse zanger Tim Treffers met de titel Carnival Of Life. Het debuutalbum van de sinds zijn studie in Utrecht wonende singer-songwriter werd hier op Muziekwereld lovend ontvangen, zodat ik zeer benieuwd was naar de (in de praktijk na een succesvol debuut) veelal lastige opvolger.
Om met de deur in huis te vallen, Carnival Of Life doet niet onder voor het debuut. Wederom weet Treffers met zijn gevarieerde mix van soul, funk en jazzpop, met als meerwaarde een prima balans tussen ballads en uptempo nummers, mij te overtuigen van zijn zangkwaliteiten en muzikaal talent. Dit is tot dusver nog niet zo opgemerkt door de Nederlandse muziekliefhebbers (overigens wel op lokaal niveau, want Tim Treffers is benoemd tot muzikaal ambassadeur van Utrecht!), maar in Japan, jawel u leest het goed, is Tim ‘very hot’. De grondslag van zijn grote populariteit bij het Japanse publiek werd gelegd via zijn platencontract met het Japanse label P-Vine Records dat zijn eerste album uitbracht en ook Carnival Of Life distribueert in Japan. Het album is overigens hier opgenomen in Studio Brinker Media (Hilversum). Tim’s eerste album Never Trust A Man In A Fur Coat sloeg direct aan bij de Japanse muziekliefhebbers, die blijkbaar groot liefhebber zijn van onder meer jazzpop. Zijn twee duetten met de Japanse zangeres Minlus Naito Akiko op haar laatste album onderstrepen zijn populariteit en erkenning in het ‘land van de rijzende zon’.
Voor zijn tweede studioalbum heeft Tim Treffers zich evenals op zijn debuut weten te omringen met voortreffelijke musici. Opnieuw spelen mee Tim Vermeulen (keys, bas, drums) en Eric van den Brink (keys, gitaar, bas) en verder gitaristen David Stolk en Marco Raaphorst met achter de drums afwisselend op een paar nummers Michiel van Zundert en Taco Gorter. Als gastvocalisten verzorgen Julya Lo’ko en SaraLee Vos op een paar nummers de backing vocals, hetgeen hier zeker niet onvermeld mag blijven. De productie van de plaat is werkelijk fenomenaal en retestrak wat mede te danken is aan het voortreffelijk songmateriaal. Twee covers, Jimmy Webb’s Another Lullaby en het bekende Monkey See, Monkey Do van Michael Franks, doen absoluut niet onder voor de originele versies en de andere acht composities doen op hun beurt daaraan weer niet onder.
Hoewel ik niet kan spreken van een baanbrekend, hemelbestormend, vernieuwend en hip album, vormen de tien songs zo’n strak en sterk geheel dat ik met veel genoegen meerdere keren heb geluisterd en opnieuw op een hoge cijferwaardering ben uitgekomen.
Auteur: Fred Pach
Gepubliceerd op Muziekwereld: 30 november 2017
|
|