Sytse Haima - Rūs op 'e line (Waardering Muziekwereld) 8½
Het is de schuld van Covid-19. Was
dit virus niet onder ons geweest, dan had het waarschijnlijk nog wel een tijdje
geduurd voor het derde album van de Friese liedjeszanger Sytse Haima zou
verschijnen. Want drie albums in krap vijf jaar is natuurlijk een behoorlijke
score.
Het eerste wat opvalt aan Rūs op e line zijn de compacte, veelzijdige liedjes
waar Haima zo langzamerhand een patent op heeft. Het tweede is dat veel teksten
in het teken van corona staan. De titel van het album Rūs op e line dekt op
meerdere vlakken de lading, op maatschappelijk, menselijk en persoonlijk gebied.
Er werd en wordt veel geroepen, maar nieuws is nauwelijks op waarde te schatten.
Er is veel ruis op de lijn, er is weinig nuance en velen voelen zich in deze
onzekere tijden niet gehoord. Ook voor Sytse Haima viel in februari 2020 het
openbare leven stil. Optreden was er niet meer bij, een enkele keer op straat
voor de bewoners van het verzorgingstehuis in zn woonplaats uitgezonderd. Swimme
yn in see fan tiid heet niet voor niets een van de achttien (!) liedjes. Er was
tijd, heel veel tijd. Om liedjes te maken, om liedjes te vervolmaken.
As de wrāld ta stilstān komt is zon liedje dat in die tijd tot stand komt. Een
knappe tekst die in ieder geval de luisteraar een hart onder de riem wil steken.
Katholieken kennen waarschijnlijk de heilige Cecilia, beschermheilige van
muzikanten. In Hillige Cecilia blikt Haima terug op de tijd dat er niet meer
gezongen mocht worden. Niet in de theaters en concertzalen, niet in de kerken.
Een groot gemis, vindt hij, want niets verbindt mensen als muziek. Musyk is as
azem dźrtst net sūnder kinst
Een bijzonder nummer is ook De stille jout lūd, de titel van zn eerste album
uit 2016. Nu pas is Haima tevreden over de muzikale vorm van het lied. In het
duo Pigmeat, waarin Sytse Haima jarenlang speelde, was hij altijd de stille.
Maar zoals het spreekwoord al aangeeft, Stille wateren hebben diepe gronden
Ontroerend is Ik wol der foar dy wźze. In deze tijd een baken van hoop en
standvastigheid schreef Haima dit liefdesliedje voor zijn Nynke. Salangt myn
auto riden bliuwt ken hetzelfde thema. Plaatsgenote Anke Boersma heeft in deze
vrolijke meezinger een belangrijke vocale rol. Niet voor niets werd dit nummer
een radiohit op Omrop Fryslān. Ernstiger van aard en aangrijpend is het lied Gjinien
dyt wist dat Haima speciaal voor zn zwager schreef. Een lied waar je stil van
wordt en waarin je even stil blijft staan in deze hectische tijd.
De tijden van het komische duo Pigmeat herleven enigszins in het instrumentale BBQ
polka. Een eenvoudig melodietje wordt op geraffineerde wijze uitgevoerd. De
liefde voor de natuur en de rust die Haima daar voelt, vindt eigenlijk op elk
album wel een plaatsje. Under de sinne is wat dat betreft een zeer toepasselijke
afsluiter.
Sytse Haima put
voor zijn liedjes uit verschillende muzikale bronnen. Zo horen we invloeden uit
de country, folk, blues, ska, pop en rock. Zijn grootste verdienste is dat Haima
deze invloeden schijnbaar moeiteloos weet om vormen tot een eigen, veelzijdig,
geluid. In het titelnummer vergelijkt hij zich met Freek de Jonge. Inderdaad,
een prater als De Jonge is hij zeker niet, maar hij zingt wel stukken beter dan
Freek. Samen met de veelzijdigheid van de nummers is dit de reden dat dit album
niet snel verveelt. Voor de derde keer in successie een boppeslach'!
Recensent: Assie Aukes
Bron: www.folkforum.nl
Deeplink: Sytse Haima Rūs op e line - Folkforum
Gepubliceerd op Muziekwereld: 7 september 2021