Stephanie Lambring - Autonomy (Waardering Muziekwereld) 9
Stephanie
Lambring had de muziek vaarwel gezegd, maar keert terug met een ijzersterk album
vol roots en pop, een prachtige instrumentatie en een stem om eindeloos
te koesteren. Direct bij de eerste keer horen was ik verkocht. Stephanie
Lambring heeft een geweldige stem, schrijft aanstekelijke maar ook persoonlijke
songs en heeft haar album Autonomy voorzien van een geluid dat in alle opzichten
aansprekend is. De Amerikaanse muzikante heeft zich ontworsteld aan het
keurslijf van de muziekindustrie van Nashville en kiest voor een geluid waarin
invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek domineren, maar waarin ook ruimte is
voor invloeden uit de pop en rock. Het klinkt bij eerste beluistering direct
aanstekelijk, maar wat steekt het allemaal knap in elkaar. Het is een van de
vele rootsalbums van het moment, maar het buitengewoon fraaie Autonomy verdient
echt alle aandacht. Het aanbod aan nieuwe albums binnen de Amerikaanse
rootsmuziek is nog altijd groot. Het zorgt er voor dat ik me in veel gevallen
beperk tot de grote namen en de albums van minder bekende muzikanten die kunnen
concurreren met deze grote namen. Stephanie Lambring behoort wat mij betreft tot
de laatste categorie. De oorspronkelijk uit Indiana afkomstige muzikante
debuteerde op jonge leeftijd met een album, kreeg een contract in Nashville,
maar concludeerde al snel dat ze in een strak keurslijf zat en feitelijk vooral
songs schreef voor anderen. Stephanie Lambring keerde de muziek de rug toe, maar
het bloed kroop waar het niet gaan kon.
Vijf jaar na haar vertrek uit Nashville keert Stephanie Lambring terug met een
nieuw album en het is een album waarop ze precies de muziek maakt die ze wil
maken. Autonomy is de logische titel van een album dat gemaakt is zonder
bemoeienis van anderen. Het is een album dat direct vanaf de eerste noten indruk
maakt en dat laat horen dat Stephanie Lambring onmiddellijk moet worden
geschaard onder de grote beloften binnen de Amerikaanse rootsmuziek.
Autonomy is een album waarop alles klopt. Zo is het een album dat opvalt door
een prachtig geluid. Het album werd geproduceerd door Teddy Morgan, die ik
persoonlijk alleen ken van 4th of July van Carl Broemel, maar die Autonomy van
Stephanie Lambring heeft voorzien van een opvallend mooi geluid. Het is een
geluid dat continu de balans zoekt tussen broeierige en aanstekelijke klanken.
Het is een geluid waaraan Teddy Morgan ook als muzikant nadrukkelijk bijdraagt,
want hij tekent ook voor onder andere de gitaar- en toetsenpartijen op het
album. Ook de andere muzikanten die hebben bijgedragen aan het album tekenen
voor fraaie bijdragen en een geluid dat zowel invloeden uit de Amerikaanse
rootsmuziek als uit de pop en rock verwerkt. Stephanie Lambring schreef alle
songs op het album en het zijn persoonlijke songs die afrekenen met nare
ervaringen uit het verleden en die ook niet bang zijn om misstanden in de
samenleving aan de kijk te stellen, waarbij ook de heilige huisjes niet worden
gespaard. De Amerikaanse singer-songwriter heeft op Autonomy een fraai evenwicht
gevonden tussen oorspronkelijk klinkende Amerikaanse rootsmuziek en lekker in
het gehoor liggende songs, waardoor Autonomy zich makkelijk opdringt. Stephanie
Lambring schreef een aantal jaren prima songs voor anderen, maar de songs die ze
voor zichzelf schreef zijn door het persoonlijke karakter van deze songs nog een
stuk aansprekender. Ik heb het nog niet gehad over de stem van Stephanie
Lambring en ook die is uitstekend. Het is een stem die het zowel goed doet in de
Amerikaanse rootsmuziek als in de pop en rock en het is een stem die al even
makkelijk de aandacht trekt als de songs en de instrumentatie op Autonomy.
Het levert een album op dat niet alleen een constant hoog niveau heeft, maar dat
ook nog eens voldoende varieert, wat Autonomy nog wat verder boven het maaiveld
uittrekt. Alle reden dus om dit album een kans te geven, maar voor mij staat
inmiddels vast dat Autonomy behoort tot de betere rootsalbums van 2020 en tot de
allerbeste debuten, want zo mogen we het album van Stephanie Lambring ook best
noemen.
Recensent: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
https://dekrentenuitdepop.blogspot.com/2020/11/stephanie-lambring-autonomy.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 10 december 2020