Shane Alexander - Bliss (Waardering Muziekwereld) 8
Subtiliteit blijft zoals hiervoor zo’n beetje hét handelsmerk van Shane Alexander. Ook op zijn ondertussen toch ook alweer zesde album blinkt de Amerikaanse songsmid immers weer uit in gedegen precisiewerk. Met daarbij als z’n voornaamste bondgenoten naar goede gewoonte zijn eigen loepzuivere tenorstem en een stel bijzonder snarenvaardige vingers waadt hij op “Bliss” door negen nieuwe liedjes van eigen hand en een daar quasi perfect bij aansluitende cover van het mooie “Angel’s Share” van wijlen Tim Krekel. Voor de productie van dat eerste in zijn eigen studio in Californië opgenomen album tekende Alexander zelf. En dat is een primeurtje. En wat ons betreft een voor herhaling vatbaar primeurtje ook.
“Bliss” blijkt bij nader inzicht immers één van de eerste tot de laatste noot buitengewoon geslaagd geheel. Een plaat die op de één of andere manier mooi het midden weet te houden tussen de met name in de seventies o zo populaire West Coast folk en rock van het wat bedaardere type, met zo nu en dan als kers op de taart een bescheiden zweem aan psychedelische invloeden. Namen als die van Jackson Browne, Stephen Stills en Paul Simon kwamen ons bij het beluisteren ervan spontaan voor de geest. Evenals die van jonger schoon volk als Ryan Adams of Bright Eyes-kopstuk Conor Oberst. Erg goed gezelschap dus.
Centraal staan op “Bliss” heel wat liedjes gewijd aan hartzeer en door het leven zelve verstrekte lessen. En onthouden deden wij daarvan vooral de vederlichte late sixties folk van openingsnummer “Evergreen”, het fijntjes rockend ergens in de buurt van de hier al eerder vernoemde Ryan Adams strandende “Something Real Never Dies”, de sombere retro-popparel “I Will Die Alone” en het werkelijk bloedmooie “Heart Of California”, dat zich op de keper beschouwd laat beluisteren als een zongebruinde tip of the hat aan het adres van de Amerikaanse staat uit de titel. Het misschien wel allermooiste nummer van allemaal bewaarde Alexander echter voor het laatst. Titelnummer “Bliss” namelijk, dat je in al zijn bedaarde vredigheid bijna automatisch op zoek doet gaan naar de repeat-toets van je cd-speler.
Bron: www.ctrlaltcountry.be
Gepubliceerd op Muziekwereld: 20 september 2016
|
|