Sarah Lenka - I don't dress fine (Waardering Muziekwereld) 6
Ze mag hier bij ons dan nog wel redelijk onbekend zijn, in Frankrijk gooit Sarah Lenka al enkele jaren hoge ogen in jazzkringen. Dat heeft ze te danken aan twee erg goed onthaalde albums (“Am I Blue” en “Hush”) uit de Olympische jaren 2008 en 2012 en dat haar nieuwe, ambitieuze plaat, volop aan de grote Bessie Smith gewijd, er eind 2016 komt, zal dus geen toeval zijn: deze jonge Parijse chanteuse leeft duidelijk met de Olympiades mee.
Ik moet zeggen dat ik een beetje de wenkbrauwen fronste, toen ik over deze CD hoorde en ook toen ik deze in de bus kreeg: wie, in hemelsnaam, durft zich te wagen aan het repertoire van één de meest ongrijpbare zangeressen uit ’s mensen heugenis? Je neemt daar als zangeres een enorm risico mee: ofwel kopieer je en word je neergesabeld wegens epigonisme, ofwel bewerk je jezelf en word je geadviseerd wegens vermeend heiligschennis ofwel - en dat is de minst bedrijfszekere optie - interpreteer je en kom je er mee weg, wat leidt tot applaus op vele, zo niet alle banken.
Sarah Lenka en haar kompanen kozen voor een “bad van Americana” voor de songs van Bessie en daar wringt de schoen. Het knelt zelfs behoorlijk erg: de stem van Sarah is nog te onvoldragen om deze nummers aan te kunnen en daarbij komt, dat de instrumentale omlijsting al te vaak blijft vastzitten in een Dixieland-idioom, waarmee weliswaar een soort New Orleans-effect beoogd wordt, maar dat absoluut geen recht doet aan de rauwe, verscheurende vertolkingen, die we kennen van Bessie zelf.
Ik wil al te negatief doen en wat mij betreft, krijgt Sarah alle krediet om uit te groeien tot een goeie zangeres, maar deze onderneming kwam evident te vroeg. Iemand in haar omgeving had haar er moeten op wijzen dat dit geen goed idee was. Haarzelf neem ik het niet kwalijk: ze heeft haar jeugd mee en ze kan zingen. Ze zingt kennelijk ook erg graag, maar je op die jonge leeftijd wagen aan wat ongeveer de Canon van The Blues is, is gewoon onverstandig. Ik haal NU mijn Mantel Der Liefde boven.
Auteur: Dani Heyvaert
Bron: www.rootstime.be
Gepubliceerd op Muziekwereld: 24 januari 2017
|
|