Rob Tognoni - The lost album (Waardering Muziekwereld) 8
Rob Tognoni werd geboren aan de Noordwestkust van Tasmanië in 1960. Op
twaalfjarige leeftijd begon hij de muziek van Jimi Hendrix, Tony Joe White,
Elton John en Slade te ontdekken via zijn oudere zuster. Toen Rob veertien was,
kreeg hij een harde klap te verduren. Zijn Italiaanse immigrant vader overleed
bij een auto ongeval. Hij vluchtte weg uit werkelijkheid en deed niets anders
dan met zijn gitaar bezig zijn. Rond die tijd begon er in Australië een nieuwe
band te touren. Tognoni wist niet wat hij hoorde. De gierende gitaren van AC/DC
overdonderde de jonge snaak en die was meteen verknocht aan deze muziek. Hij
verliet de school in 1976 en deed allerhande jobs en één jaar later schreef hij
zijn eerste song, namelijk 'Jim Beam Blues'. Tot op vandaag nog steeds één van
zijn favoriete nummers. In 1983, een jaar na zijn huwelijk, begon Rob met een
eigen band, The Skidrow Boys. Tognoni was niet tevreden met het plaatselijke
succes en wilde meer. Een paar jaar later verhuisde Rob naar Melbourne om er in
een coverband gaan te spelen. Deze job bood hem meer financiële zekerheid, maar
het was niet Rob zijn ding. Even later verliet hij dan ook de band en kwam bij
The Outlaws terecht. Deze band kende vlug heel wat succes. Ze veranderden hun
naam nog in The Desert Cats, maar in 1992 kwam ook aan dit sprookje een einde.
Terug naar af en Rob ging dan maar met de akoestische gitaar spelen in
restaurants. Op een bepaald moment kreeg Rob een telefoontje van Mark McCormack
een oude vriend die een opnamestudio had. Hij vroeg Tognoni om over te komen en
een paar songs op te nemen. Het zou Rob niets kosten en Mark betaalde zelfs de
reis met de bus. Het enige wat Tognoni nog nodig had waren een paar nieuwe songs
en op één week tijd schreef hij 'The Good Die Young' en 'Itty Bitty Mama'. Rob
trommelde wat oude bekenden bijeen en op twee dagen tijd waren de songs
opgenomen. Twee jaar na de opnamesessie stuurde Tognoni een copy van zijn
cassette naar Dave Hole. Die stond klaar voor een Europese tour, maar was zo
onder de indruk van de cassette van Rob, dat hij hem belde en beloofde een goed
woord te doen bij zijn Europese platenfirma. Twee maanden later kreeg Tognoni
telefoon van Provogue dat hem een contract gaf. Tognoni maakte vier albums voor
Provogue en was sindsdien regelmatig te zien op de Europese podia. Het eerste
album 'Stones And colours' verscheen in 1995 en sindsdien heeft Rob al zestien
albums gemaakt, waaronder een paar live albums.
Het zeventiende album noemt 'The lost Album', omdat het eigenlijk geen nieuw
album is. Tussen de periode bij Provogue en de jaren nu met Blues Boulevard,
maakte Rob in 2002 een cd met de naam 'Retro Shaking'. Er stonden twaalf nummers
op dat album en het was een kleinschalig project en werd alleen maar verkocht
bij optredens. Er zouden volgens sommige bronnen maar een paar honderd
exemplaren geperst zijn van 'Retro Shakin'. Het is dit album dat nu uitgebracht
is door Blues Boulevard onder de naam 'The Lost Album'. Voor echte Tognoni fans
staat er niets nieuw op, want die hebben de nummers op dit album al zeker live
gehoord tijdens een concert van Rob. Een paar songs vinden we zelfs terug op het
live album 'Shakin' The Devil's Hand'. De drie eerste songs van 'The Lost Album'
staan trouwens op dat live album. De opener 'Comin' Home Tonight' is een
typische Rob Tognoni song. Meeslepende bluesrock met uitmuntend gitaarwerk van
deze virtuoos. Het album blijft verder gaan op dat onweerstaanbare ritme met 'Shakin'
The Devils Hand'. Een spetterend begin met veel Wah Wah pedaal krijgen we in het
heel knappe 'Mr. John Lee'. Lekker opzwepende gitaar riffjes blijven deze song
kleuren. Voor heel rustige nummers moeten we niet bij Tognoni zijn. Bluesrock
met spetterend gitaarwerk zal altijd zijn handelsmerk blijven. In 'Pool Shark'
is dit niet anders en in het tijdloze 'For all Time' steekt hij zelfs nog een
tandje bij. Dit laatste heeft alles in zich om elk publiek laaiend enthousiast
te krijgen en elke zaal of festival in vuur en vlam te brengen. 'For All Time'
is een goede mix van classic rock en rock'n roll. De ritmesectie legt een
stuwend en pompend ritme op in 'Four Season'. In 'Take A Bone From A Dawg'
speelt de ritmesectie op erg hoog niveau en de drummer laat ons hier echt
genieten van zijn uitmuntend slagwerk. Tognoni gooit hier al zijn registers open
en verwent de gitaarfans onder ons met gierend en wervelend gitaarspel, waarbij
hij goed gebruik maakt van zijn pedaal.
Texas bluesrock is Rob op het lijf geschreven en dat horen we in 'Need A Break'.
Weer laat de Tasmanian Devil zijn vingers vliegensvlug over zijn zessnarig
instrument gaan. Toen het album alleen nog te koop was op concerten, was het
verschroeiende 'Retro Shakin'' de titelsong. Nu is het gewoon song nummer negen
op 'The Lost Album. Ook in dit soort AC/DC muziek zorgt Rob weer voor vuurwerk
op zijn gitaar. De rock haalde tot nu toe de bovenhand op de blues, maar in de
volgende twee songs is het net andersom. In het eerbetoon aan de gesneuvelde
soldaten in Vietnam 'Vietnam Soldier' en in '24 Hours Blues' komen de
bluesfanaten wel erg goed aan hun trekken. Voor de laatste song, het
instrumentale 'Guitar Boogie Refried', gooit de band alle remmen los en gaan ze
er vol gas tegenaan. Rob met vliegensvlug vingerwerk op de gitaar, maar ook de
drummer en de bassist gaan er voluit voor. Dit is een gekend nummer dat altijd
veel succes heeft bij de bezoekers van Tognoni's concerten. Er staat ook nog een
live bonus track op 'The Lost Album', namelijk het in 1996 opgenomen 'Black
Chair' op het Mithfyns Festival in Fynn Denemarken.
Dit is een album dat zeker in de smaak zal vallen bij de liefhebbers van stevige
gitaar bluesrock. Wie van Tognoni's muziek houdt zal ook op 'The Lost Album'
niet ontgoocheld worden. Nog even vermelden dat alle nummers geschreven zijn
door Rob Tognoni en dat hij ook tekende voor de opname, mixing en productie.
Fred Armstrong maakte speciaal voor Rob een soort telecaster gitaar, die Tognoni
op het ganse album 'The Lost Album' gebruikte.
Auteur: Walter Vanheuckelom
Bron” www.rootstime.be
Deeplink: http://www.rootstime.be/CD%20REVIEUW/2014/DEC1/CD39.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 24 januari 2015
|
|