Renaud - Renaud (Waardering Muziekwereld) 8½
Renaud Séchan is al veertig jaar chroniqueur van de Franse samenleving. Wie zijn chansons bestudeert, krijgt een aardig beeld van die maatschappij van de afgelopen halve eeuw. Hij is echter ook een getroebleerd mens die moeite heeft zijn demonen, pastis voorop, in toom te houden. Hij veroverde een plekje in de harten van veel Fransen met zijn opruiende of veterende teksten over mensenrechten, milieu en oorlogsgeweld. Zo werd Misteal Gagnant vorig jaar nog verkozen tot meest geliefde chanson ooit. In 2002 kwam hij na een lange depressie terug met het indrukwekkende Bboucan D’enfer (Hels Kabaal). Na 2010 rekende niemand nog op een wederopstanding, de man leek definitief weggezonken, De ‘slameur’ (gesproken woord-artiest die zijn teksten debiteert tegen een muzikale achtergrond) Grand Corps Malade trok Renaud echter uit het moeras. En zowaar, een nieuw album van Frankrijk’s knuffelalcoholist, de enig echte opvolger van Serge Gainsbourg, opgenomen in Brussel en een onvervalst Renaud statement. De ‘chanteur enervé’ behandelt de aanslagen op zijn vrienden van Charlie Hebdo (J’ai Embrassé Un Flic), trekt van leer tegen de parazzi die hem al dood hadden verklaard (Toujours Debout), beklaagt zijn verjaardagen (Mon Anniv’) en ontroert met melancholieke bespiegelingen over ouder worden (veel andere nummers). Zijn vaste gitarist Michel Chayon verzorgt alle arrangementen, die een klassieke Renaud laten horen, begeleid door piano, akoestische gitaar en accordeon. Alle jaren van alcoholische depressie hebben wel hun tol geëist: we horen een fluisterende protestzanger, hier en daar geholpen door de autotune. Maar het belangrijkste is dat hj nog onder ons is: scherp, protesterend en innemend als altijd: Renaud.
Auteur: Harmen van Aurich
Bron: Popmagazine Heaven, nr. 4/2016
Website: www.popmagazineheaven.nl
Gepubliceerd op Muziekwereld: 2 juli 2016
|
|