Vienna Teng - Warm strangers ****½
Afgaand op de hoesfoto van Warm Strangers, waarin ze in een baljurk op het tapijt hurkt vlak voor een vleugel, lijkt Vienna Teng meer op een klassiek Aziatisch wonderkind dan op een Californische singer/songwriter. Toch is ze dat, zij het met de allure van dat wonderkind. Warm Strangers is Tengs tweede cd, die in Amerika reeds vorig jaar verscheen, en nu zijn Europees debuut beleeft. Net als op het drie jaar geleden uitgekomen Waking Hour toont Teng zich een buitengewoon talent ergens halverwege Sarah McLachlan en Tori Amos. Minder excentriek dan de laatste, en gelukkig beduidend minder zoetsappig dan de eerste, straalt ook dit tweede album van Vienna Teng een zeldzame klasse uit die zich vertaalt in liedjes die af ten toe van een adembenemende schoonheid zijn. Tegelijkertijd is dat Tengs grote makke, want hoe mooi de nummers en haar zang ook zijn, af en toe snak je vreemd genoeg naar een moment dat het allemaal iets minder perfect klinkt, een moment waarop ze laat horen ook maar gewoon een mens te zijn. Maar ja, klagen over iets omdat het te goed zou zijn, dat is pas ridicuul.
22 november 2005