Throwing
Muses - Throwing Muses ****½
De
titel van deze CD is enigszins misleidend, omdat er door gesuggereerd wordt dat
het een debuut zou zijn. Niets is echter minder waar, het is immers reeds de
achtste CD van deze band. Wel is het een nieuw begin, want in 1996 ging men uit
elkaar, naar verluidt vanwege financiële problemen. Zangeres/gitariste Kristin
Hersh was eerder al begonnen met het naast de releases van Throwing Muses
uitbrengen van solo-albums, en ging daar na het uiteenvallen van band mee door.
Nu
is de band herenigd en is er een nieuwe CD, die vergezeld gaat van een toernee,
waarbij op 18 maart jl. ook in het Utrechtse Tivoli werd gespeeld. De
toeschouwers die alleen bekend waren met de akoestische solo-platen van Hersh
stonden met hun oren te klapperen en sommigen stonden zelfs met hun vingers in
hun oren omdat ze het allemaal veel te hard vonden.
Deze
CD kan zich meten met het beste werk van de groep uit het verleden en is in die
zin een zeer
Kristin
Hersh - The grotto ****
Op
dezelfde dag als de nieuwe CD van de herenigde Throwing Muses verscheen ook de
vijfde solo-plaat van zangeres/gitarist Kristin Hersh. Hersh bewaart haar meer
rustige momenten voor haar -veelal akoestische- solo-werk. Dat geldt ook voor
"The Grotto", een titel die verwijst naar een wijk in Kristin's
geboortestad Boston. Nieuw is ditmaal het gebruik van de cello naast de
akoestische gitaar van Kristin. De nummers hebben een sterkere
"folk"-inslag dan op de voorgaande platen, en de stemming lijkt
ditmaal wat somber te zijn. Kristin heeft altijd al een beetje een hang gehad
naar melancholie, maar ditmaal lijkt dit sterker tot uitdrukking te zijn gekomen
in de teksten en muziek.
De
plaat opent sterk met "Sno Cat" met een typisch raadselachtige
Hersh-tekst die blijkt te gaan over een bulldozer die gebruikt wordt door
weerstations op de Noord- en Zuidpool. Iemand wordt qua karakter hiermee
vergeleken. Een mooi voorbeeld van hoe bizar sommige van Kristin's teksten
kunnen zijn. Andere opvallende nummers zijn "Snake Oil", met een
prachtige gitaar-partij die fraai door cello ondersteund wordt en het pastorale
"Ether", dat iedereen net zo ijl klinkt als de titel doet vermoeden.
Hoewel
ik deze CD minder sterk vind dan de andere vier van Kristin Hersh is het toch
een mooie aanvulling van haar solo-werk waarop ze het heeft aangedurfd om een
meer experimentele richting in te slaan. De nummers liggen daarom wat minder
gemakkelijk in het gehoor dan van andere platen bekende nummers als "Your
Ghost", "Me and my Charmes" of "Gazebo Tree". Dat maakt
het allemaal wat minder toegankelijk, hetgeen aan de andere kant ook wel weer
een verdienste is.
Al
met al geen plaat om mee te beginnen voor wie het werk van Hersh niet kent. Die
kan beter eerst luisteren naar "Hips and Makers" of "Strange
Angels". Maar voor de liefhebber is het een welkome
Kees
Smit, 3 april 2003