Peter Gabriel - So (Re-play) (Waardering Muziekwereld) ****½
So is de kernachtige titel van het album waarmee Peter Gabriel zijn glorieuze terugkeer aan het elpee-front viert. Ruim drieënhalf jaar geleden zijn verstreken sinds Peter Gabriel 4, de intermezzo’s waren afkomstig van de dubbelaar Plays Life (’83) en vorig jaar de nog gedeeltelijk op oud materiaal steunende instrumentale soundtrack van de Alan Parker-film Birdy. Van de meeslepende opener Red Rain via de ‘funky groove’ van de single Sledgehammer tot aan de beklemming van We Do What We’re Told voert Gabriel aan de hand van zijn eigen specifieke wijze van ritme- en melodie-behandeling een stoelendans met stijlen en invloeden en laat zich daarbij meer nog dan voorheen horen als een zanger met soul. Op So legt hij een verbazingwekkende toegankelijkheid aan de dag, zonder dat dit staat voor vervlakking en een uitverkoop houden van eigen integriteit en muzikale principes. Voor Gabriel wegen artistieke waarden nog steeds het zwaarst. Naast oude getrouwen als drummer Jerry Marotta, gitarist David Rhodes en bassist en stick-man Tony Levin kent So een uitgebreide en rijk geschakeerde gastenlijst met o.a. P.P. Arnold, Kate Bush, Stewart Copeland, Jim Kerr, L. Shankar en Youssou N’Dour. Met deze laatste zingt Gabriel het door de swing-percussie van Manu Katché en eigen ‘african feeling’ bepaalde In Your Eyes, met in het backing-koortje o.a. Simple Minds’ Jim Kerr. Mercy Street, door Gabriel opgedragen aan de schrijfster Anne Sexton, laat hem van zijn meest gevoelige kant horen met vocalen die wiegen op een subtiel gedoseerde onderlaag van surdu, conga’s en trinagel en een ijle saxofoonpartij van Mark Rivera. Waarna hij aangevuurd door een dynamisch roffelende Stewart Copeland alle bravoure-registers èn een verukkelijk sixties jankorgeltje opentrekt in het cynische Big Time. So laat een Gabriel horen voor wie zijn eigen geloofsbelijdenis ‘The rhythm has my soul’ nog steeds opgeld doet, dit echter op sublieme wijze weet te combineren met aanstekelijke melodietjes en gedegen sfeerbeelden. Een alleszins overtuigende plaat die op CD- en cassetteversie een extra heeft in de vorm van de oorspronkelijke versie van het samen met Laurie Anderson geschreven en uitgevoerde Excellent Birds, hier This Is The Place geheten. ‘I see pictures of people. Watching out. Watch out’.
17 mei 1986 (Archief cd-recensies Muziekwereld)