Paula Frazer - Leave the sad things behind ***½
Echt country kun je het niet noemen wat de Amerikaanse Paula Frazer maakt, daar is het wat te ruimtelijk voor. Wel klassiek, geornamenteerd bijna. Frazer - al vanaf de jaren tachtig actief, aanvankelijk in de band Tarnation - lijkt voor haar derde soloalbum Leave The Sad Things Behind (Birdman/Munich) achterom gekeken te hebben naar de zachte, harmonieuze kant van de folk-hausse van de jaren zestig en zeventig. Her en der voegt ze bovendien sobere strijkinstrumenten toe. Het neigt naar het zoetsappige, vooral daar waar Frazer op hoge tonen met alle macht van de grond los lijkt te willen komen. Op die momenten krijgt Frazers' stijl een geëxalteerdheid die de country vreemd is. Het blijft gelukkig bij momenten. Over de gehele linie klinkt ze Goddank als een vrouw van haar eigen leeftijd, doet haar stem soms zelfs wat aan die van Emmylou Harris denken, en onderscheidt Leave The Sad Things Behind zich door een fraai, enigszins frêle, maar standvastig geluid.
13 oktober 2005