Mike
Oldfield - Tr3s lunas ***
Dit is alweer het zoveelste album (ik ben
de tel kwijt) van dit muzikale wonderkind uit het Engelse Reading die in 1973
popgeschiedenis schreef met zijn legendarische debuutalbum Tubular Bells.
Sindsdien brengt Oldfield met de regelmaat van de klok een album uit en het
lijkt erop dat zijn inspiratiebron nog lang niet is opgedroogd en dat dus al
bijna 30 jaar lang!
Ook
heeft Oldfield voor de gewoonte om ter gelegenheid van een nieuw album op
tournee te gaan (helaas niet altijd wordt Nederland aangedaan) waarbij het
(overwegend vaste) publiek kan genieten van de perfecte wijze waarop hij in
staat is om de vrij gecompliceerde muziekstukken live uit te voeren. Hij moet
dan wel altijd tijdelijk een flinke band formeren want afgezien van een paar
gasten (meestal vocale ondersteuning) wordt een album nagenoeg geheel
zelfstandig door hem tot stand gebracht waarbij hij zowel het componeren als het
bespelen van alle instrumenten voor zijn rekening neemt.
Oldfield
die vaak probeert om een album met een eigen karakter te produceren is daar met Tres
Lunas zeker in geslaagd. De muziek lijkt enigszins op "Songs from a
distant earth" maar haalt op geen enkel moment het niveau van dat album.
Dit is veel rustiger en heeft meer "new age" gehalte en daar is op
zich natuurlijk niets op tegen. Onmiskenbaar is de specifieke Oldfield-sound in
met name het gitaarwerk. Nummers die genoemd moeten worden zijn toch wel het
vriendelijke "Daydream" en vooral "Thou art in heaven" met
indrukwekkende baspartijen. Zijn zus Sally doet nog vocaal mee op het nummer
"To be Free" (best wel aardig) waarvan een sticker op het CD-doosje
vermeldt dat het een hitsingle betreft (Mike op de hitparade??). Op de sticker
staat tevens dat het om een "Chill Out" album gaat en er wordt een
bonus CD bijgeleverd met een ”Music
VR Interactive PC game". In het hoesje worden wat screenshots van deze game
getoond. Het komt allemaal nogal commerciëel over en dat hoeft voor mij niet
zo.
Tres
Lunas
is niet één van de betere albums van Mike. Het is zeker niet slecht en in
technisch opzicht weer prima verzorgd maar het is gewoon een beetje saai
vergeleken zijn andere werk zoals bijvoorbeeld het voorlaatste album
"Millennium Bell". Voor de Oldfield liefhebbers onder ons is het
natuurlijk wel een absolute must.
Recensie:
Johan Bosma
13 oktober 2002