Marianne Murphy - No longer blue ***½ (CD Baby)
De uit de omgeving van Detroit afkomstige Marianne Murphy levert met “No Longer Blue” een album af dat er best mag zijn. Murphy laat zich op die tweede poging misschien nog het best omschrijven als een moderne folkartieste. Met haar engelachtige, wat breekbaar aandoende, stem (die een heel klein beetje herinnert aan die van Tish Hinojosa, vond ik) baant ze zich vakbekwaam een weg door een woud van zelfgeschreven nummers en zogeheten co-writes. Het merendeel van deze liedjes zijn ingetogen folkballades, nu eens met een lichte blues-inslag (“No Longer Blue”), dan weer meer country (“Empty Stage”) of zelfs M.O.R. (“Feel Loves Caress”). Op haar best vond ik Murphy klinken in de voortreffelijke eerste single van het album, “Irish Whiskey On The Side”, en in het samen met Barb Cicchelli – die trouwens ook voor het beeldige artwork verantwoordelijk was - geschreven wat naar bluegrass neigende folkdeuntje “Woods In The Summer”. De hilarische verborgen bonus track over een wel heel bijzondere “aparte” minnaar (“Psychotherapy Man”) consumeerde ik er afsluitend nog graag bij. Iets voor de fans van Nanci Griffith en aanverwanten lijkt mij.
1 november 2004