Louise Taylor - Written in red ****½ (Re-play)
Drie albums leverde Louise Taylor reeds af voor het kleine, maar fijne, singer-songwriter-label Signature Sounds. Dit label heeft nu gelukkig in Bertus eindelijk een Nederlandse distributeur gevonden. Hierdoor kunnen jullie bijvoorbeeld het nieuwe album van Richard Shindell (Somewhere Near Paterson) bijna in iedere cd-winkel kopen, en tegen een gangbare Nederlandse prijs. Die gangbare prijs is overigens veel te duur in vergelijking met onze buurlanden, maar dat terzijde. De makkelijke verkrijgbaarheid geldt dus nu ook voor Written In Red dat absoluut een extra claim op jullie zuurverdiende guldens verdient. Want Written In Red is zo’n zeldzaam album waarbij alle puzzelstukjes perfect in elkaar passen. Alle liedjes op de grens van blues en folk, zijn bijzonder sterk, met zelfs nog uitschieters naar boven (His Hands, Miriam Bell, Gunny Hole, Stubborn As A Gun) tot een bijkans onbereikbaar niveau. Hetzelfde geldt voor de heel spaarzaam gehouden instrumentatie – minimale middelen, maximaal effect. Met name de slide van David Tronzo op Over The Mountain en de mondharmonica van William Galison op His Hand zorgen voor kippenvelmomenten. Daar komt bij dat Taylor gezegend is met een fraaie, emotievolle stem en Louise haar liedjes, mede door hun directe teksten, een diepgang meegeeft die slechts de allergrootsten is voorbehouden. Trek een driehoek tussen Joni Mitchell, Bonnie Raitt en Gillian Welch: in het snijpunt zingt Louise Taylor. Negatieve aspecten heb ik niet kunnen ontdekken aan Written In Red. De halve ster aftrek als gevolg waarvan ik dit album net geen meesterwerk vind, is het ontbreken van vernieuwing. Als jullie daar niet mee zitten, zal je dit eerste jaar van dit millennium geen betere albums aantreffen. Voor mijn album van het jaar ben ik dan ook waarschijnlijk al onderdak.
2 oktober 2000