Linda McLean - No language (Waardering Muziekwereld) ****
Aan de stroom van vrouwelijke singer-songwriters uit Canada komt maar geen eind, na de akoestische folk-pop van Karyn Ellis is het nu de beurt aan Linda McLean. Zij was een volslagen onbekende Canadese singer-songwriter bij het verschijnen van haar debuut "Betty’s Room" (2003), maar daar is sinds toen wel verandering in gekomen en met haar nieuwe plaat "No Language" moet Linda Mclean haast wel uit de anonimiteit gaan treden. "No Language" is geproduceerd door John Whynot (Blue Rodeo, Blackie & The Rodeo Kings, Bruce Cockburn, Colin Linden, Sue Foley, Kathleen Edwards, Lucinda Williams,...) en is door zijn hulp namelijk een onweerstaanbaar prachtige cd die niet onopgemerkt kan en mag blijven. De muziek van Linda McLean kan het best worden omschreven als een perfecte mix van folk en pop. "No Language" bevat twaalf toegankelijke songs met heerlijke melodieën en pakkende refreinen. Na één keer luisteren zit bijna de hele cd al in je hoofd en bij iedere volgende luisterbeurt wordt "No Language" eigenlijk alleen maar beter. Alle songs zijn voorzien van een bij vlagen lekker stevig roots-jasje, zoals "How Strong Is Your Sorrow" en "All Around", waarin vooral het fraaie gitaarwerk van Linda’s man Andy McLean (The Tenants, Double Dare, Intrepid Records, NXNE) opvalt. Keurig is de opbouw, op het laatst van de plaat komt ze met twee rustmomenten, "Lives Change" en "Burn The Boats", waartussen ze met het zo mooie "Amsterdam Canals" het tempo terug brengt. Het belangrijkste is echter de fantastische stem van Linda Mclean, een sexy lichthese stem, zeer emotioneel met af en toe een lichte snik en met volop schakeringen, zoals de liedjes ook volop wendingen kennen. Een stem die dus in ieder nummer weer anders klinkt en misschien nog het best is te typeren als een stem die het beste van Sarah McLachlan, Dar Williams en Eleanor McEvoy verenigt. Liefhebbers van vrouwelijke singer-songwriters hebben al een flinke stapel geweldige cd’s liggen, maar "No Language" van Linda McLean moet daar zeker aan worden toegevoegd. Net als haar hier al enige bekendheid genietende landgenotes Kathleen Edwards en Lynn Miles mag ze dan ook rekenen op onze onvoorwaardelijke sympathie. Klasse!
Bron: www.rootstime.be
Januari 2006
Gepubliceerd op Muziekwereld: 10 mei 2006