Dit
is al niet meer het laatste album van de grote meester want er moet inmiddels al
weer een recenter (dubbel) album uit zijn met de titel "An Ancient
Journey". Het schijnt een soort vervolg te zijn op "Ancient" dat
geschreven werd als achtergrondmuziek voor een documentaire-serie over oude
oosterse culturen. Het is dus zo met Kitaro dat als je even niet oplet er alweer
een nieuwe uit is want zijn produktie is werkelijk enorm. Minstens ieder jaar
verschijnt er een nieuw album en dan zijn er nog de nodige tussendoortjes in de
vorm van een "Best of", een "Live" of een speciale uitgave.
Kitaro
is de artiestennaam van Masanori Takahashi die in 1953 werd geboren in Toyohashi
op Japan. Hij was gitarist in een bandje (Far East Family Band) toen hij in de
70er-jaren in contact kwam met Klaus Schulze van Tangerine Dream. Door Schulze
kwam hij erachter wat je allemaal met een synthesizer kunt doen en er ging een
nieuwe wereld voor hem open. Hij ging solo verder en bracht in 1978 zijn eerste
album "Ten Kai" uit. Het ene na het andere album kwam uit en hij brak
in 1980 internationaal door met "Silk Road". Kitaro kan beschouwd
worden als de grondlegger van een nieuwe muzikale stroming: New Age.
Deze muziek kenmerkt zich door overwegend rustgevende sfeermuziek gebaseerd op
vaak prachtige melodieën met een sterke hang naar de natuur. Het geluid van
wind en water zijn dan ook immer terugkerende elementen in de muziek van Kitaro.
En dat is zeker ook het geval op "Ancient". Als je nog niets van
Kitaro zou hebben zou dit album door kunnen gaan als een kaleidoscoop van zijn
muziek door de jaren heen. De klokken uit de Proloog doen denken aan "Bell
Tower" van "Silk Road" en vooral het fraaie "Main Theme
Nile" heeft de allure van het "Main Theme" van "Silk
Road".De lekker ritmisch
klinkende nummers als "Ritual Dance" en "Tumba Dance" doen
weer sterk denken aan soortgelijke nummers op o.a. "Light of the
Spirit" (1987) of "Thinking of you" (1999). En zo staan er heel
wat juweeltjes op dit album. Dan weer waan je je terug in tijd van oudere albums
als "Oasis" of "Sillver Cloud" terwijl nummers als
"Itonami" en "Dholavira" weer sterk refereren aan recenter
werk. Bijzonder zijn de nummers die als een soort tussenstukken overkomen.
Nummers als "Ancient of Wind" en "Water of Mystery" zijn als
een soort muzikaal landschap tussen andere nummers. Het is moeilijk uit te
leggen maar zo voelt het. Van die stukken vind ik "Crystal Sand" de
absolute topper. Wat een sfeer gaat daarvan uit.
Het
moge duidelijk zijn dat ik "Ancient" een geweldig album vind. Mijn
favoriete album van Kitaro blijft toch nog wel "Cirque Ingenieux" maar
toen ik dit voor het eerst hoorde begon ik toch wel even te twijfelen.
Dit
is al niet meer het laatste album van de grote meester want er moet inmiddels al
weer een recenter (dubbel) album uit zijn met de titel "An Ancient
Journey". Het schijnt een soort vervolg te zijn op "Ancient" dat
geschreven werd als achtergrondmuziek voor een documentaire-serie over oude
oosterse culturen. Het is dus zo met Kitaro dat als je even niet oplet er alweer
een nieuwe uit is want zijn produktie is werkelijk enorm. Minstens ieder jaar
verschijnt er een nieuw album en dan zijn er nog de nodige tussendoortjes in de
vorm van een "Best of", een "Live" of een speciale uitgave.