Kate Bush - Aerial ***½
Kate Bush is nu 47 jaar en doet al meer dan twaalf jaar helemaal niets. Nou ja, het schijnt dat ze beetje aan het moederen was en cake bakte voor haar gasten. Een beetje gestoord schijnt ze ook nog steeds te zijn. Alle fabeltjes dat ze als een kluizenaar zou leven en het punt van waanzin had bereikt, blijkt een overigens een voorspelbaar verzinsel van de Engelse pers. Blijft over de comeback-cd Aerial, die bestaat uit zestien nummers die in twee partjes zijn gegoten: A Sea Of Honey is de subtitel van de eerste cd en A Sky Of Honey die van de tweede. Dat trucje hanteerde ze overigens al eerder op Hounds Of Love uit 1985. Voornaamste gegeven is dat ze nog steeds haar oude fans kan behagen en gelukkig ook nog eens heeft afgeleerd om zo belachelijk overdreven te zingen. Op A Sea Of Honey is toegankelijkheid het toverwoord en springt het eerbetoon aan zoontje Albert (Bertie), samen met het bijna naïeve Mrs. Bartolozzi, eruit. Prijssong is het ingetogen A Coral Room, een nummer dat ze pakweg twintig jaar terug niet had kunnen maken, maar nu – met het nodige levensleed achter de kiezen – met bewonderenswaardige moed zingt. Deze tribute aan haar overleden moeder overtreft ze overigens niet meer op Aerial. Daarvoor drijft ze op het soms minimalistisch klinkende A Sky Of Honey te ver van de traditionele popliedjes af. Een piepend vogeltje op één nummer is oké, maar soms lijkt het wel een op hol geslagen volière. Wat Aerial vooral duidelijk maakt, is dat Bush in ieder geval niet geforceerd een comeback veinst maar zeker nog wat te vertellen heeft. Ze zou warempel met dit werkstuk wel eens nieuwe zieltjes kunnen winnen. En dat is een hele prestatie voor iemand met zo’n discutabele achternaam.
20 december 2005