Kari Bremnes - Norwegian mood ****½ (Re-play)
De Noorse zangeres Kari Bremnes behoort al twintig jaar tot de artistieke toppers van dat Scandinavische land. Dat ze desondanks buiten dat noordelijk deel van Europa nauwelijks bekendheid geniet is – iedereen weet het die ook maar één keer naar het Eurovisie Songfestival heeft gekeken – grotendeels te wijten aan de landstaal die zij tot nu toe bezigde. Want als één zangtaal klinkt als een spraakgebrek is het Noors. Het besluit om elf van haar mooiste nummers in het Engels op te nemen is dan ook niet genoeg te prijzen, want ondanks de wat futloze titel is Norwegian Mood een openbaring. Onder leiding van Mary Blacks artistiek leider Declan Sinnott en de Noorse producer Erik Hillestad brengt Bremnes in smetteloos Engels een prachtige bloemlezing uit haar omvangrijke, grotendeels zelf (mede)geschreven repertoire. Haar stijl valt te typeren als modern chanson, met invloeden uit jazz, pop en folk. Die stijl doet, ongetwijfeld mede door de inbreng van Sinnott, wel denken aan Mary Black op haar best en soberst. Maar nog meer herinnert ze mij aan mijn favoriete Ierse zangeres Maura O’Connell, met wie ze een voorliefde deelt voor artistiek gedurfdere structuren en een ingetogen spiritualiteit. En dat alles buitengewoon fraai gezongen met een heldere, wendbare en diep emotionele stem. Van mij mag Kari Bremnes dan ook gerust al haar oude materiaal in het Engels opnemen. En het nieuwe voortaan ook.
28 oktober 2002