J.J. Cale - To Tulsa and back ****  

De Amerikaanse blueszanger en -gitarist J.J. Cale is superrelaxed. Zijn muziek geldt sinds jaar en dag als de ideale muziek bij een joint of een goed glas wijn. Zijn fluisterende zanglijnen bewegen zich steevast binnen een bereik van enkele tonen. Hij maakte al ‘relaxte’ muziek voordat deze uitdrukking was 'uitgevonden'. Cale was ‘cool’ toen dat alleen nog in de jazz voorkwam. J.J. Cale was even wereldberoemd toen Eric Clapton zijn ‘After midnight’ de hitlijsten inzong. Inmiddels is hij de pensioengerechtigde leeftijd reeds gepasseerd. Optreden doet hij zijn hele leven al nauwelijks. Liever bewerkt hij zijn eigen grond. Eén keer, lang geleden, zag ik hem in Amsterdam. In een hoekje van het toneel, rug naar het publiek, schuw bijna. Na vijftig minuten was het afgelopen. Geen toegiften. Het publiek accepteerde het. J.J. Cale is een eenling. Zonder hem geen Dire Straits. Maar Mark Knopfler bereikte nooit zo’n staat van onthechting en zo’n economische manier van gitaarspelen als zijn grote idool. ‘Less is more’. Maar er broeit van alles onder de oppervlakte. Ook weer op zijn nieuwe cd, de eerste na zeven jaar. Natuurlijk maakt hij steeds dezelfde plaat. Er verandert niets. Hij is dezelfde ‘guitar man’ als op zijn vorige, zo getitelde, cd. Met zijn begeleiders keerde hij terug naar zijn geboorteplaats, Tulsa, Oklahoma. En maakte één van zijn betere albums. Verrukkelijke, ‘laid back’ zomermuziek die ook nog ergens over gaat. In zijn teksten windt hij zich op over de teloorgang van het milieu en de politiek van Bush. Maar alles op muziek waarvan ik proefondervindelijk heb geconstateerd dat, in de auto beluisterd, de snelheidsmeter zakt. Heerlijke zomerklanken en een meer dan aangename hernieuwde kennismaking met een uniek artiest.

11 juli 2004

Tracks en Credits