Jens Lekman - Night falls over Kortedala (Waardering Muziekwereld) ****
Halverwege het tweede volwaardige album van Jens Lekman valt ineens het kwartje: Jens is de Scandinavische Spinvis. Grote kans dat de Zweed nog nooit gehoord heeft van onze favoriete Nieuwegeiner, maar ook Lekman is de chroniqueur van de voorstad. Die heet in zijn geval Kortedala, wat -zo leer je nog eens wat- tegen Gotenburg aanschurkt zoals Nieuwegein tegen Utrecht. ''I picked up a seashell to illustrate my homelessness,'' zoals Lekman zingt in The opposite of hallelujah, had in de Nederlandse vertaling evengoed uit de pen van Erik 'Spinvis' de Jong kunnen rollen. Ook in de wat neuzelige voordracht zijn beide muzikanten verwant. Maar waar Spinvis zijn kleinstedelijke observaties verpakt in grillige popmuziek (op de plaat althans) kiest Lekman voor een mierzoete, rijk georkestreerde edelkitsch, die zowel aan de meest kazige jarenzeventigdisco refereert als aan Broadwaymusicals en The Partridge Family. Meer nog dan op zijn debuut, When I said I wanted to be your dog, trekt de jonge Zweed alle registers van het arrangeren open. Violen, trompetten, klokken, harpen, kwelende achtergrondkoortjes: het is Jens niet snel te veel. Als luisteraar moet je bereid zijn die fantastische suikertaart aan te snijden, maar wie zich niet bij voorbaat laat weerhouden, weet zich uiteindelijk beloond met ragfijne liedjes van een uitzonderlijk soort.
© Het Parool, 29-10-2007
Gepubliceerd op Muziekwereld: 13 december 2007