Jenny Queen - Girls who cry need cake
****
Uit down under Australië komen de laatste paar jaren steeds meer talentvolle singer-songwriters. De afgelopen jaren heb ik al kennis mogen maken met onder andere Kasey Chambers en Cyndi Boste. Aan dit duo kan ik nu ook Jenny Queen toevoegen. De muziek op haar debuutalbum, Girls Who Cry Need Cake, sluit naadloos aan op het Americana genre. Ook Jenny zingt over het leven van alle dag en zet hier en daar de puntjes op de i. In haar teksten en muziek beschrijft ze in feite haar tocht langs de staten en steden van Ohio, Kentucky, London, New York tot Sydney tegenwoordig. Samen met een leger muzikanten, dat toevallig op bezoek was in Sydney, maakte Jenny Queen dit ongelofelijk melodieuze album. Voor een paar biertjes bereik je daar blijkbaar nog veel! De as in dit geheel is echter producer en multi-instrumentalist Tony Buchen. Die ken ik volgens mij van het Church album Parallel Universe een paar jaar geleden. Chris Newton en Sam Shinazzi op gitaar, harmonica en backing vocals leverden ook tekstueel hun bijdrage. De cd heeft niet veel draaibeurten nodig om aan te slaan. Gemakkelijk blijven liedjes als “66 Days”, “End Of The Line” en “Kentucky Turn” hangen. De percussie sample in “Maybe The Moon” geeft je het gevoel of ergens buiten je huis geheid wordt. Daar waar mooi, mooi blijft is er een Banjo en Pedal steel toegevoegd. Hoogst ongewoon voor een man als Buchen! Maar goed, Jenny had en heeft volgens mij de broek aan en zei tegen hem “Think 1970’s and feel California Gold”. Hiermee raakt ze dan ook de gevoelige snaar van hoe Girls Who Cry Need Cake in elkaar zit.
13 augustus 2004
Terug naar Hoofdindex