Chris Hillman - The other side **
The Other Side is misschien wel de beste cd die Chris Hillman in zijn solocarrière gemaakt heeft, maar meteen ook de meest controversionele. Hillman was de minst getalenteerde van de legendarische Byrds, maar uiteindelijk de meest succesvolle toen hij later countryplaten ging maken. Dat hij geen geweldige solozanger is, wordt aardig gecompenseerd door de voortreffelijke samenzang met onder meer Herb Pedersen, en de band die hij verder tot zijn beschikking heeft speelt de sterren van de bluegrasshemel. Mooie, stevige, pittige bluegrass, niks op aan te merken. Het probleem, of liever gezegd mijn probleem zit in de teksten. Hillman is namelijk zwaar in de Heer, en heeft een onbedwingbare behoefte dat uit te dragen. Dat hoeft nog niet echt bezwaarlijk te zijn, maar wat deze liedjes voor mij tamelijk weerzinwekkend maken is het infantiele niveau van de teksten. Dit album had als titel nog beter Heaven Is My Home kunnen krijgen, want daar gaan alle liedjes eigenlijk over. Luister en huiver (uit het nummer Heaven Is My Home): ‘I won’t need anymore tv, I’ll have Jesus in front of me’. Zo gaat het een heel album lang door, waarbij we ook nog eens te horen krijgen dat ze zijn onschuldige handen aan het kruis genageld hebben, enzovoorts en zo verder. Zelfs een Byrds klassieker als Eight Miles High wordt hier een ‘religious statement’. Hij zegt daar zelf over dat hij oude liedjes heeft gekozen die hij nieuw leven probeert in te blazen vanuit een andere visie… Het is niet zozeer de zendingsdrang die me stoort, maar vooral de infantiliteit. De stuitende domheid die je tegemoet walmt. Afijn, dit album had op deze luisteraar in ieder geval één positief effect – ik ben weer volledig gesterkt in mijn overtuigd atheïsme. Desalniettemin moet ik toegeven dat het een prima plaatje is als je dit soort teksten niet storend vindt.
14 september 2005