Catherine Feeny - Hurricane glass (Waardering Muziekwereld) ***½
Vier paarden hadden wij ruim twee jaar geleden over voor het titelloze debuut van Catherine Feeny (recensie). De vergelijking met Joni Mitchell, Gillian Welch en Jolie Holland viel. We waren dus benieuwd naar de opvolger, de spreekwoordelijke moeilijke tweede. Welnu, Hurricane Glass (Tallgrass) is een veel meer 'aangeklede' cd dan zijn voorganger. Feeny's debuut was een vrij 'kale' plaat, waarop alleen zijzelf en multi-instrumentalist Joe Purdy te horen waren. De opvolger kent een veel rijkere instrumentatie, met naast bas en drums onder meer pedal steel, accordeon, cello, viool, fluit, mandoline en vibrafoon. Ieder liedje kent wel z'n versierinkje. Hurricane Glass is daardoor een veel traditionelere en veel minder karakteristieke folkplaat dan de voorganger. De vergelijkingen met Welch en Holland mogen we schrappen. Die met Mitchell blijft overeind; zij is zowat de aardsmoeder van dit genre. Het verschil in aanpak wordt mooi geïllustreerd door de nummers Mr. Blue en Unsteady Ground, die op beide cd's voorkomen. Mijn voorkeur gaat twee keer uit naar de originele, 'kale' versie. Hurricane Glass drijft vooral op Feeny's stem, helder en breekbaar als kristal. Een fenomenale stem die vooral zingt over de liefde en de problemen die daarbij om de hoek komen kijken. Eigenlijk zijn alle ingrediënten aanwezig voor het stempel 'meisjesplaat'. Slechts eenmaal valt Feeny uit deze rol, in het lekker elektrisch rockende titelnummer. Dan klinkt ze als Sheryl Crow of Kathleen Edwards. Voor de rest van de cd geldt, dat meer niet altijd beter is. (Peer Bataille)
Bron: www.altcountry.nl
Gepubliceerd op Muziekwereld: 20 december 2006