Carla Bruni - Quelqu'un m'a dit ****½  

Soms duurt het amper tien seconden en je weet het: dit is een hele bijzondere cd. Quelqu’un M’a Dit behoort tot deze exclusieve categorie. Nee, ik heb het niet over het bijbehorende boekje, al mag Carla Bruni natuurlijk wel gezien worden. Maar mij maakt zoiets vooraf eerder achterdochtig: weer zo’n omhooggevallen schone. Het gezegde schijn bedriegt blijkt echter volledig van toepassing. Bijna niet te geloven: achter de meeste tracks staat gewoon haar naam. Het ‘meiske’ kan niet alleen zingen met een verstild, zoel en zwoel zoemend, eindeloos sensueel stemgeluid, waarin ook spitse humor en een scala emoties zich amper schuil houdt (de manier waarop ze haar “mmm”s aanpast aan de wending van het mmmoment!), ze schrijft ook schit-te-ren-de teksten in de beste Frans chansontraditie, Juliette Gréco, Anne Sylvestre, Jeanne Moreau, Barbara, Françoise Kucheida... Ook de begeleiding zit op die eenzame hoogte, echter volledig in functie van de naar voor getrokken stem. De twee niet-originals mogen er evenzeer zijn: het bijna vergeten La Noyée van Serge Gainsbourg (aan wie ze op de juiste wijze schatplichtig is) en Le Ciel Dans Une Chambre, een wonderlijke deun van Julio Rapetti-Renato Angiolini (Il Cielo In Una Stanza), waarin La Bruni zich overtreft en haar Italiaanse komaf alle eer aandoet. En dan die gitaar van Louis Bertignac! Een marteling voor de repeat-knop. Ik ontdek gewoon geen zwakke plek op deze plaat. Het begint al met de titelsong: “Quelqu’un m’a dit que tu m’aimais encore, serait-ce possible alors?” Je vraagt je af hoe en waarom hij haar had laten staan ‘in the first place’! Smelten moet je, smelten zul je, smelten doe je: Tout Le Monde, gebouwd op een prachtige ‘jeu de mots’; de associatieve, antithetisch opgezette spraakwaterval van Le Toi Du Moi; het ondeugende van J’en Connais dat verder gezet wordt in het nog ‘tongue in cheek-er’ Le Plus Beau Du Quartier, een ‘double entendre’ die kan tellen. Stoute meid! Tot de laatste minuut luister je geboeid en geketend: die slotsong heet dan ook La Dernière Minute en duurt precies… een leven lang, wat mij betreft. Een cd om blijvend verliefd op te zijn.

15 mei 2003

Tracks & credits

Terug naar hoofdindex