Ane Brun - Duets (Waardering Muziekwereld) ****
De singer/songwriter Ane Brun wordt op 10 maart 1976 geboren in het plaatsje Molde aan de Atlantische kust in het midden van Noorwegen. Ze is een rusteloze puber en heeft op haar 21-ste ruim meer afgebroken studies dan diploma's achter haar naam. Enige focus krijgt ze in haar leven als ze de oude akoestische gitaar van haar ouders meeneemt naar de hoofdstad Oslo, waar ze dan studeert. Jaren van oefenen en reizen door heel Europa volgen. Als ze de nummers van Ani DiFranco, Joni Mitchell, Ben Harper en Nick Drake tot in de perfectie beheerst, legt ze zich toe op een eigen gitaartechniek en schrijft ze haar eerste eigen nummers. Ze beleeft haar 'podiumdebuut' in de straten van Barcelona. Het leven van een reizende artiest bevalt Ane. "Als mijn leven saai wordt, moet ik het veranderen. Ontslag nemen en verhuizen." De enige constante is haar gitaar Morgan. Om de speciale band met haar instrument aan te duiden draagt ze het debuutalbum uit 2003 aan hem op: "Spending Time With Morgan", een album dat vreselijk goed werd ontvangen. "Spending Time With Morgan" kwam uit op haar eigen label in Scandinavie, DetErMine Records, het label dat ze samen met mede muzikante Ellekari Larsson oprichtte, opwaar het album werd gedistributeerd door V2. Algauw pikte V2 het ook voor andere landen op, zodat ze binnen de kortste keren aan het touren was door o.a. Duitsland en Italie. In haar woonplaats Stockholm deelde ze het podium met Mary Gaulthier en in Belgie tourde ze met Spinvis. En dat Ane Brun van Nederland houdt is duidelijk, want nadat de Noorse in 2005 maar liefst acht keer in Nederland land te zien was, zijn er voor dit jaar ook alweer enkele shows bevestigd. Op "Spending Time With Morgan" horen we meteen de bijzondere stem van Brun en het minstens even bijzondere geluid van haar gitaar Morgan. Ane Brun’s stem doet afwisselend denken aan de reeds vernoemde Ani DiFranco en Joni Mitchell, en klinkt altijd warm, gepassioneerd en doorleefd. Akoestische gitaar Morgan heeft een even warm geluid en wordt door Ane Brun op geheel eigen wijze bespeeld. Aangevuld met flink wat pedal steel en hier en daar een ingetogen ritme-sectie, beschikken alle twaalf de nummers op "Spending Time With Morgan" over een uniek geluid met veel folk- en hier en daar wat blues-, country en jazz-invloeden. Opvolger "A Temporary Dive" (2005) biedt op zich meer van hetzelfde, maar de betovering is gelukkig gebleven. Ane Brun’s akoestische gitaar Morgan is nog steeds haar trouwste metgezel. Een metgezel die de breekbare liedjes over gewonnen en vooral verloren liefdes wederom voorziet van lekker eigenzinnig gitaarspel. De muzikale begeleiding is verder uiterst sober, maar wel zeer doeltreffend. Het geeft Ane Brun’s bijzondere stem alle ruimte. Het resultaat is weer prachtig. Brun bracht onlangs haar "Duets" album uit. Met haar vorige albums bewees de Noorse singer/songwriter met de prachtige vibrerende stem allesbehalve een eendagsvlieg te zijn. Nu wil ze met een "Duets" album onbekende artiesten een podium geven. De derde cd bevat namelijk tien duetten. De samen met Ron Sexsmith opgenomen afsluiter "Song No 6" kennen we al van "A Temporary Dive", maar de andere negen zijn gloednieuw. Ook op "Duets" schotelt Brun ons weer sobere en betrekkelijk eenvoudige songs voor. Songs die vol gevoel worden gezongen door Brun en haar (overwegend Zweedse) gasten en over het algemeen genoegen moeten nemen met een zeer spaarzame instrumentatie. Brun’s opvallende stem kleurt vooral mooi bij de wat donkerdere mannenstemmen als die van Madrugada’s Sivert Höyem ("Lift Me") en Lars Bygdén. Het met deze Bygdén opgenomen "This Road" roept herinneringen op aan Gram & Emmylou en is wat ons betreft dan ook het hoogtepunt van deze cd. Andere uitschieters tussen deze duetten zijn o.a. de dromerige opener "Little Lights", dat ze onder begeleiding van de Franse Syd Matters begint mee te zingen, hierin komt de veelgemaakte vergelijking met Joni Mitchell weer even bovendrijven, maar ook het nummer "Such A Common Bird", dat ze met de Canadese Wendy McNeill op accordeon en zang brengt, tekent voor het prachtigste stukje samenzang. Alsof we nu nog niet genoeg verwend zijn, waagt Ane zich samen met Liv Widell aan een interpretatie van Sam Brown’s "Stop", die de noemer cover meer dan waard is. "Duets" lijkt een tussendoortje, maar voor ons is het veel meer dan dat. Een fraaie prachtplaat waarin Ane Brun van de eerste tot de laatste noot weet te ontroeren met haar eenvoudige liedjes vol emotie.
Bron: www.rootstime.be
Gepubliceerd op Muziekwereld: 24 november 2006