Anaïs Mitchell - The brightness (Waardering Muziekwereld) ****
Als je ‘t ons vraagt is het zo’n beetje now or never voor de uit het Amerikaanse Vermont afkomstige folknimf Anaïs (ah-NAY-iss) Mitchell. De op een schapenboerderij opgegroeide, maar ondertussen zeer bereisde zingende liedjesschrijfster wordt door haar verdeler afgeschilderd als een soort ver muzikaal nichtje van Joanna Newsom, weliswaar zonder harp, maar even betoverend. En eigenlijk valt daar best wel iets voor te zeggen. Er is die aparte, tegelijk kwetsbare en bijzonder performante stem, er zijn de al even zonderlinge liedjes en songteksten. De link tussen de twee dames is dan ook inderdaad vrij vlug gelegd. Al moet ons toch meteen van de lever, dat wat Mitchell op haar tweede CD “The Brightness” doet al bij al toch wel wat aardser klinkt dan het werk van Newsom. Ze is als een eenzaam haar licht verbreidende lamp op een rustig zomers terrasje bij nacht. Helder en wenkend. En wij, wij zijn dan de in groten getale opdoemende muggen die ons zo goed als onmogelijk aan haar aantrekkingskracht kunnen onttrekken. Mooi, hoe de rond even eenvoudige als attractieve akoestische gitaarlijntjes opgetrokken folkdeuntjes van La Mitchell nog met één voet in het verleden staan, maar met de andere al voorzichtig de toekomst van het genre aftasten. Geen wonder dan ook, dat ze voor deze plaat getekend werd door Ani DiFranco’s Righteous Babe Records. Vandaar die nu of nooit-bedenking uit de aanhef van dit stukje ook. Newsom effende onlangs de paden richting potentieel succes, DiFranco stond klaar met een bijkomende helpende hand, Mitchell doet op bijzonder overtuigende wijze de rest. Oh en by the way, haar “Hymns For The Exiled” uit 2004 blijft ook nog steeds van harte aanbevolen!)
Bron: http://www.ctrlaltcountry.be/
Gepubliceerd op Muziekwereld: 18 maart 2007