Natalie Prass - Natalie Prass (Waardering Muziekwereld) 8
In december verschijnen er over het algemeen weinig interessante nieuwe platen,
waardoor de internationale muziekpers zich volledig kan focussen op het
samenstellen van de jaarlijstjes en het vooruit blikken op het nieuwe jaar. De
glazen bol van de diverse muziekjournalisten gaven in december zeker geen
eenduidig toekomstbeeld, maar één naam kwam met zeer grote regelmaat terug:
Natalie Prass.
Op basis van de uitstekende single Why Don’t You Believe In Me werd Natalie
Prass eind vorig jaar alvast vergeleken met Joni Mitchell en haar betere
volgelingen en dat is een vergelijking waar je als jonge
en debuterende singer-songwriter zeker mee thuis kunt komen. Na beluistering van
het volledige album van Natalie Prass moet ik concluderen dat de vergelijking
met Joni Mitchell uiteindelijk geen hout snijdt. Natalie Prass begeeft zich op
haar debuut immers slechts incidenteel op het terrein van de melancholische
folk, maar kiest vooral voor een opvallend soulvol geluid. Het is ook nog eens
een heel bijzonder geluid dat steeds wisselt tussen uiterst ingetogen klanken en
een zeer rijk georkestreerd geluid vol strijkers en blazers. Het laatste is de
verdienste van de eigenzinnige Matthew E. White die de plaat produceerde.
Het titelloze debuut van Natalie Prass doet me misschien niet heel vaak denken
aan Joni Mitchell, maar het heeft wel volop raakvlakken met de singer-songwriter
muziek uit de jaren 70, waarbij dan vooral moet worden gedacht aan net wat
soulvollere iconen als Laura Nyro en Carole King. Het debuut van Natalie Prass
klinkt echter ook verrassend modern. Zeker in de songs waarin invloeden uit de
soul domineren en Natalie Prass op een bedje van strijkers en blazers zwoel mag
verleiden met ingetogen maar absoluut soulvolle vocalen, blijft de Amerikaanse
singer-songwriter haar jonge collega’s in het neo-soul en R&B segment mijlenver
voor met betere vocalen, mooiere muziek en veel betere songs. Wat me bij de
meeste soulzangeressen van het moment zo enorm tegen staat is het constant op
vol volume uithalen en het maken van meer bochtjes dan een slalom skiër, maar
Natalie Prass doet beiden gelukkig niet en wat is dat een verademing. Soulvolle
muziek met invloeden uit de afgelopen decennia domineren op het debuut van de
singer-songwriter uit Cleveland, Ohio, maar Natalie Prass is zeker geen
one-trick-pony. Incidenteel verlaat Natalie Prass de soul en kiest ze voor meer
folky songs, al zijn het soms folky songs die dankzij de rijk ingezette
strijkers en de hoge vocalen ook terug gaan naar filmmuziek uit vervlogen tijden
(denk aan The Wizard of Oz uit 1939).
Heel af en toe zou je willen dat Natalie Prass Matthew E. White met al zijn
strijkers en blazers een flinke schop onder zijn kont geeft om vervolgens te
kiezen voor een wat meer roots-georiënteerd instrumentarium, maar aan de andere
kant klinkt het nu allemaal wel heel zwoel en verleidelijk en druipt het talent
er werkelijk van af.
Er valt aan het eind van het jaar ongetwijfeld flink wat af te dingen op de
voorspellingen van de verschillende muziekjournalisten in december 2014, maar
met Natalie Prass had men het volledig bij het juiste eind.
Auteur: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2015/01/natalie-prass-natalie-prass.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 17 februari 2015
|
|